Voor wedstrijd 7 sprak sprak ik met Herman van den Belt. Gaf hem complimenten. Zijn Landstede speelt aan het eind van het seizoen het beste basketbal van het seizoen en ook het meest constant van de vier halve finalisten. Duidelijk een opgaande lijn. Met Leon Williams als sprekend voorbeeld, potjandorie wat is hij goed geworden! Zwolle heeft duidelijk een proces mee- en doorgemaakt.
Wedstrijd 7 bleek een spektakelstuk. Volle Maaspoort. SPM en vooral Brandyn Curry die als een gek begon. In de kolkende hal liet Landstede zich niet gek maken.
Nou ja misschien het tweede kwart wel. Het vierde kwart daarentegen met de rug tegen de muur en uitschakeling nabij, maakte het beste los in de Zwolse formatie. Tegelijk het slechtste bij SPM. 9-22. Zo werd deze wedstrijd en zeker kwart vier de serie in een notendop.
In de laatste minuten deed Landstede niets verkeerd en vond ik Leon Williams weergaloos. Een sollicitatie?
SPM stagneerde volkomen en alles werkelijk alles leek erop dat Landstede voor de tweede keer in de clubhistorie de finale zou bereiken. Het zou verdiend zijn, gezien de situatie en de lijn gedurende het seizoen. Ik gunde het Herman van den Belt.
Maar topsport kan zo ongelofelijk hard zijn.
Wat is verdiend?
Onverdiend kun je wel een voetbalwedstrijd winnen, 120 minuten voor het doel liggen en winnen na strafschoppen. Dat kan niet bij basketbal en dat maakt het zo mooi. Want mooi was het. Mooi voor de 2000 toeschouwers in de Maaspoort bij game 7. Mooi voor pak ‘m beet 1500 livestream viewers. C’est ca. Geen TV, geen enkele tv-ploeg. Geen reclame voor het basketbal.
Het liep dus anders en Herman kreeg en zal nog wat vragen krijgen. Zijn team had met 3 punten voorsprong een fout moeten maken op de laatste aanval van Den Bosch. Met 2 vrije worpen kan het niet gelijk worden.
Wat als de scheidsrechters een onsportieve fout hadden gefloten? Sluit het maar eens uit.
Wat als de bal er toch in was gegaan? Met bonus toe? Sluit het maar eens uit.
Een coach met vertrouwen in zijn team gelooft in zijn team. Ton Boot, toch niet de eerste de beste, heeft me ooit eens uitgelegd waarom hij geen fout wilde in zulke situaties. Nou het komt op voorgaande argumenten neer.
Landstede deed het verdedigend ook goed. SPM miste. Alleen en daar was Herman van den Belt echt laaiend over, zijn spelers misten de belangrijkste rebound van het seizoen.
Die was voor Kees Akerboom. De routinier was wel ter plaatste. Evenwel probeerde hij eerst een tip in, maar al doende realiseerde de aanvoerder dat dat niet zou helpen. Weer pech voor Zwolle.
Akerboom’s pass naar de hoek waar Curry stond met nog een seconde te spelen, was perfect op maat. De bal van Curry was los voor de buzzer. Met hoge boog ging de driepunter in de buzzer door het netje. Overtime. Gekkenhuis. Blije Curry, die overigens twee seconden eerder nog een driepunter miste, maar zeker weten een mooie carrière in Europa gaat maken, al moet hij ook nog veel leren -aanvoelen- dus een extra jaartje Nederland kan geen kwaad.
Ik heb alle begrip voor de keuze van de Zwolse coach. Ten eerste is het een keus. Ten tweede leek alles goed te gaan, voor wat hij in de hand heeft. Alleen die rebound.
De mokerslag kwam keihard aan. De overtime was eigenlijk niet eerlijk meer.
SPM door naar de finale waarin Donar wacht. Daar kom ik later nog uitgebreid op. Vooralsnog is Donar voor mij licht favoriet. De hoogte en dieptepunten bij SPM zijn enorm en bij Donar stukken minder. Alleen heeft Den Bosch thuisvoordeel.
Pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff
1 reactie
Reacties zijn gesloten.