Yannick Franke naar Donar. Buiten het feit dat het goed is om twee sportieve redenen vind ik het ook nog mooi.
Allereerst blijft er een goede Nederlandse speler behouden voor de Eredivisie waar Donar veel plezier aan kan beleven. Ten tweede ben ik er van overtuigd dat Erik Braal, de kersverse coach van Donar, hem beter kan maken, zoals hij Arvin Slagter heeft gevormd, mits Yannick het geduld op kan brengen om te luisteren en te leren.
Voor mij is het ook mooi dat Yannick Franke naar Donar gaat om een andere reden. De familie Franke bestaat namelijk uit drie generaties topbasketballers. Opa Wim (helaas overleden twee jaar geleden), zoon Rolf en zijn zoon Yannick.
De oudste twee speelden voor alle vermaarde teams die Nederland heeft gekend, maar nooit in Groningen. Die ban is nu gebroken.
Wim Franke (9 augustus 1941 – 2013) werd negen keer kampioen van Nederland met illustere teams als The Wolves, Landlust, Herly en Levi’s Flamengo’s. Wim speelde 47 interlands. Later werd zijn betekenis voor het Nederlandse basketbal nog groter door functies als coach, manager en bestuurder.
Rolf Franke (7 april 1967) werd acht keer kampioen met Den Helder, Den Bosch en Amsterdam. Hij speelde 60 interlands. Rolf is een van de stuwende krachten achter de stichting die het Nederlands team (financieel) heeft gered.
Yannick (21 mei 1996) werd nog nooit kampioen en speelde nog geen officiële interlands. Wel speelt Yannick in Jong Oranje en zit hij in de voorlopige selectie voor het EK straks in september.
Een mooi interview met de drie stond twee en een half jaar geleden in Rebound.
