Progressie.
De exacte betekenis heb ik voor de zekerheid opgezocht in de Van Dale.
Duidelijk is dat progressie van toepassing is op het Nederlands team onderweg naar Zagreb, vooral dat trapsgewijze.
MAAR WE ZIJN ER NOG NIET!!!!
Nog lange niet. Nog lange niet.
Ik ben niet negatief, wel realistisch. De uitzwaaiwedstrijd tegen Portugal was mooi en overtuigend. Maar laten we wel wezen, Portugal.
Evenwel was dat een ploeg waar Nederland tot voor kort grote moeite mee had. Dat is de winst, daar winnen ‘we’ nu weer ogenschijnlijk makkelijk van.
Groot Brittannië (69-63) won op het laatste EK twee groepsduels en kwam niet door de groepsfase. Dat team was niet in zijn geheel aanwezig in Leiden, toch was het vrijdag een sterke ploeg, atletischer dan Nederland, maar straks niet op het EK.
OMHOOG
Progressie zie ik in de samenhang van het Nederlands team, het groeit duidelijk naar elkaar toe, er wordt af en toe weer geknokt. De verdediging wordt steeds beter, maar bij vlagen vallen best grote gaten. Dat tegenstanders de bal dan niet raak schieten verbloemt dat een beetje, perfect is het nog niet.
Dat geldt zeker voor de aanval. Portugal (82-57) hangt nog kersvers in de gedachten, maar ja Portugal.
Aan de vier belangrijkste lange mannen Henk Norel, Roelant Schaftenaar, Robin Smeulders en Nicolas de Jong is te zien dat zij in sterke competities spelen, respectievelijk Spanje, Griekenland, Duitsland en Frankrijk. Hun handelingssnelheid en positioneel vermogen is beter dan dat van de kleine mannen die op Charlon Kloof na allemaal in Nederland spelen.
Dat is geen verwijt, maar een constatering.
Daarom is het goed dat er veel oefenwedstrijden zijn, zo kunnen ze aanpikken bij het niveau, of althans proberen want het is de vraag of iedereen dat in zich heeft.
Nou weet ik dat de coaches en de spelers dit ook weten en ze zullen absoluut niet te hoog van de toren gaan blazen. Edoch de verwachtingen van de buitenwereld mogen na overwinningen op IJsland, Illinois, Groot Brittannië en Portugal echt niet omhoog.
DOOR WERKEN
Eind deze week wachten Estland, IJsland en ook nog de Filipijnen (niet Finland dat even in de picture was om Israel te vervangen).
Op papier zijn Estland en IJsland gelijkwaardig en daarom wordt het een aardige graadmeter.
Ik heb nog steeds alle vertrouwen in Oranje. Nog drie weken te gaan. De lange mannen komen er wel. Nu nog de guards. Want het beeld en de feiten in de voorbereiding met negen oefenduels spreken nog niet in hun voordeel.
Om te beginnen (b)lijkt Oranje het driepuntsschieten verleerd, of de handelingssnelheid moet omhoog. In de voorbereiding schiet Nederland 41 keer raak op 152 driepuntspogingen, ofwel 27%. Te laag dat percentage.
De vier belangrijkste guards hebben grote problemen van buiten de lijn. Kloof heeft 1 rake poging op 19 en Worthy geen enkele op negen. Ook het aantal assists van de guards is gemiddeld in de voorbereiding beneden de maat.
Kortom werk aan de winkel, veel, want ook de guards moeten meer progressie gaan maken.
