Complimenten zijn leuk.
Alleen kan ik me goed voorstellen dat spelers en coaches het nu wel een beetje gehad hebben. Ik heb dat namelijk ook. Al die buitenlandse collega’s die het Nederlands team roemen.
Teambasketbal, leuke spelers, zit goed in elkaar. Kroaten, Engelsmannen, Slovenen, Grieken stuk voor stuk.
Alleen heeft Nederland vier wedstrijden verloren, close games, maar verloren. Als ik de complimenten over het spel al niet meer dan horen, hoe moet dat dan wel niet zijn voor topsporters die de afgelopen maanden hun hele hebben en houwen in dit Europees Kampioenschap hebben gestopt.
Winnen, dat is voor hen het enige dat telt.
Voor nu, enige relativering komt later wel.
OPPAKKEN
Vooral, en daar zit de crux, als iedereen die betrokken is bij het basketbal de handschoen oppakt.
Want er is geen speler die vergeet te benadrukken dat dit EK zo belangrijk is voor het Nederlandse basketbal.
Dat is ook zo. Het moet geen eindpunt zijn, maar een begin.
Fysiek moet ik constateren dat we mijlenver achterlopen bij de meeste landen. Het viel me op dat we veelal minder atletisch en explosief zijn (hierover heb ik nog een uitgebreid boompje opgezet met Andre Bolhuis voorzitter van NOCNSF). Op de respectievelijke posities zijn we vaak net ietsje kleiner, al is dat niet per definitie erg, maar we hebben ook minder spiermassa.
Daarnaast was duidelijk merkbaar dat de handelingssnelheid van de spelers in de buitenlandse competities hoger ligt dan die van de spelers uit de eredivisie.
Dat is geen veroordeling, maar een feitelijke constatering.
VERKASSEN
Ik zou het daarom van harte toejuichen als er guards en forwards uit Nederland naar het buitenland gaan. Jammer voor al de Nederlandse halletjes, maar het is simpelweg nodig om als sport stappen te maken. Kijk bijvoorbeeld naar de voor mij grootste verrassing Nicolas de Jong, hij speelt in Frankrijk. Had hij in Nederland gespeeld dan hij nooit kunnen laten zien wat hij nu heeft gedaan.
Om de play-off MVP Brandyn Curry, die nu in Duitsland bij Bremerhaven speelt, even aan te halen. Zijn voorbereiding nu is de zwaarste die hij ooit gehad heeft en het niveau is niet te vergelijken met Nederland. Hij werd notabene kampioen en is naar een Bundesliga middenmoter.
OGEN OPEN
En toch staan we op de kaart. Tijdens het toernooi ben ik namelijk benaderd door een NBA-scout (zie foto). Niet om voor hem te werken, geen angst, hij was geïnteresseerd in wat er in Nederland rondloopt. Er zijn dus zeker ogen open gegaan dit toernooi.
Kijk, ik besef ook wel dat het niet van vandaag op morgen anders wordt. Toch is wel gebleken dat Nederland open staat voor basketbal. Twitter en Facebook zijn aardige graadmeters. Ook de verslaggevers van de landelijke kranten die in Zagreb waren (alleen Telegraaf en Volkskrant) liepen warm voor het spel.
Het kan dus. Alleen gaat het niet gebeuren met allemaal losse agenda’s en BV’s. Want wat hebben we nu? NBB, NMT, FEB en van die laatste organisatie kun je niet zeggen dat die uitblinkt in daadkracht en eensgezindheid.
Wat ik hoop is dat de koppen bij elkaar worden gestoken. Maak beleid, visie en stel doelen. Bovenal doe het samen en liever niet met al te oude rotten die het beter weten. Nee, een frisse wind.
Alleen zo kan basketbal in mijn ogen stappen maken voordat we straks moeten constateren dat dit EK voor Nederland een incident en dus zinloos is geweest.
