Met glinsterende pretoogjes stond hij tegenover mij afgelopen donderdag in Zwolle. Net weer gewonnen van de titelverdediger en belangrijk geweest. Niet zo’n beetje ook!
Alle recht had Jessey Voorn om opgetogen te zijn, hij nam mijn complimenten in dank aan. Hij was er daarna als de kippen bij om te zeggen dat het beter kan. Consistenter, zei ik. Het ritme was er, zei hij. Het ritme waar hij zo naar zoekt, benadrukte hij.
Vlak voor tijd leek SPM alsnog met de winst aan de haal te gaan in het mooie Landstede Sportcentrum. Leek.
Er was even buiten Jessey Voorn gerekend. Nou was er eerlijk gezegd ook niet zoveel reden voor SPM om zich zorgen te maken. Voorn was in aanvallende zin 38 minuten onzichtbaar geweest.
IN POTENTIE
De 25-jarige Voorn is een keurige vent opgevoed met de mentaliteit van zijn vader, een oud-profbokser.
In potentie is Jessey Voorn een geweldige speler. Snel, atletisch, bezit een driepunter, kan en wil verdedigen. Maar ja, het lichaam.
Het zit hem ook niet mee. In 2009 werd hij kampioen met Amsterdam, een jaar later was hij MVP onder 23 en werd hij met Oranje Europees kampioen in de B-groep.
Maar ook toen al had hij knieproblemen en shinsplints.
In de zomer van 2013 werd Voorn geopereerd aan zijn knie. Het seizoen erna werd hij kampioen met Donar, hij speelde maar 17 duels.
BOVEN KOMEN DRIJVEN
Hij wilde niet in Groningen blijven, verzeilde daarna in derde Spaanse divisie.
Gelukkig voor de Nederlandse basketballiefhebbers is hij nu in het warme nest dat Zwolle heet. Speelt er voor een appel en ei, maar wat heeft hij te eisen?
Die laatste twee minuten waren voor mij, als liefhebber en commentator van die wedstrijd, heerlijk. Een Nederlander in een team met drie Amerikanen en een belangrijke Canadees die het duel beslist.
Eerlijk gezegd vond ik de driepunter die hij nam belachelijk, te snel en te geforceerd. Alleen de bal ging er feilloos in (76-72) en dan heb ik weinig recht van spreken. Daarna besliste Voorn het duel door aan het einde van de schotklok, onder druk, met twee verdedigers voor zich, een verre jumper ook feilloos binnen te schieten.
Hoe vaak zie je dat een Nederlander doen?
KARAKTER
Muhammed Ali is zijn voorbeeld. Voorn roemt de passie van de grootste bokser aller tijden. Toevallig of niet is Kobe Bryant (eentje die ook niet terugdeinst voor een cruciaal schotje) het grote idool van Voorn.
De guard (1.93m) begon op zijn 10e met basketballen, groeide op in Amsterdam. Hij speelde een jaartje highschool op Jonesboro in Georgia en droomde van de NBA en andere van sterke Europese competities.
Dromen mag altijd. Voorlopig eerst maar eens fit blijven en ritme op doen. Belangrijker worden voor zijn ploeg. Dan komt Oranje (hij speelde al 15 interlands) ook weer in beeld en een snelle sterke guard kan Toon van Helfteren altijd gebruiken.
Op zijn 20e dacht Voorn al na over zijn leven na het basketbal, coach of vastgoed dat leek hem wel wat. Ik zeg: ga met Oranje naar het volgende EK!
Mijn gevoel zegt dat Jessey Voorn het type is dat nooit opgeeft, dus hopelijk kan hij zijn eigen dromen waarmaken.
