Zes jaar is hij in Nederland met drie titels op zak en de vierde ligt in het verschiet.
Een garantie voor succes: Ross Bekkering.
Gek eigenlijk. Ik kan me Bekkering van zijn eerste seizoen in Nederland (2010-2011) nog redelijk herinneren. Dat was niet zozeer vanwege zijn spel, als wel dat ik het erg slim vond van Leiden om een Canadees te vinden met een Nederlands paspoort, beetje zoals in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw.
Qua speler staat mij bij dat Bekkering bij zijn entree in Nederland vooral fysiek erg sterk was, maar niet ‘goochem’ en vrije worpen waren niet zijn ding.
Ondertussen is Ross een ‘beest’ geworden, eentje die elke ploeg wel wil hebben. Harde werker, teamspeler, goed karakter, aardige vent en bovenal een winnaar.
DE BEKKERINGEN
Zijn vader Simon emigreerde toen hij 7 jaar oud was met zijn ouders uit Nieuw Buinen naar Canada.
Ross groeide op in het piepkleine Taber (8100 inwoners, 3 uur rijden ten zuidoosten van Calgary). Daar leerde hij op de lagere school op zijn 6e al zijn latere vrouw Carli kennen. Op de Universiteit van Calgary (hij studeerde economie) werd Ross samen met zijn broer Henry (die ook voor Donar uitkwam en met wie hij samen een jaartje in Wijchen speelde en nu politie-agent is Calgary) een bezienswaardigheid.
Vier jaar geleden trouwde Ross met Carli. Tien maanden per jaar leeft dit echtpaar een halve wereld verwijderd van elkaar. Simpelweg omdat Ross in Groningen werkt en zij in Calgary medicijnen studeert.
Skype is hun beste vriend. Zomers als Ross (meestal dus van een kampioenschap geniet) steunt hij zijn vrouw met haar studie.
Ross Bekkering houdt van drop, bijna verslaafd is hij eraan zijn hele leven al. Carli vind het maar vreemd spul.
VERANDERINGEN
Wat vooral opvalt aan Ross Bekkering is dat hij de afgelopen jaren mentaal enorm sterk is geworden.
Natuurlijk waren er bij zijn entree in Nederland twijfels. Ross kon ballen, zat in het Universiadeteam van Canada, maar toch. Ross kon in zijn eerste Nederlandse jaren een boel dingen niet.
Hij is het toonbeeld van investeren en volhouden (zo schiet hij tegenwoordig keurig vrije worpen en driepunters), een voorbeeld in feite voor iedere Nederlandse basketballer.
Nou heeft Ross ook zijn eigenaardigheden. Gezellig eten bijvoorbeeld zit er niet echt in, want eten ziet hij als een ‘job’ en daarom schranst hij zijn maaltijden naar binnen.
In feite behandelt Ross zijn eten als de bal in een wedstrijd.
COLD HARD FACTS
Ross Bekkering werd dit seizoen statistical MVP van de Nederlandse competitie. In de verkiezing van MVP bleef Worthy de Jong hem voor en daar kun je best een boompje over opzetten.
Gemiddeld was Ross Bekkering dit seizoen goed voor 30 minuten, 13 punten en 10 rebounds. Over een heel seizoen!
In de play-offs trekt hij die lijn, ondanks een ongelukkige game 3, keurig door met 32 minuten, 12 punten en 11 rebounds.
Wat mij betreft wordt Bekkering de MVP van de finale (in het geval Donar kampioen wordt), al is het misschien wat vroeg en heeft hij serieuze concurrentie van Lance Jeter.
Een ding is mij duidelijk, net als Worthy de Jong en Mohamed Kherrazi is Bekkering te goed geworden voor de Nederlandse Eredivisie. Een schotpercentage van boven de 60%, 16 double doubles spreken voor zich (en nog een keer een wedstrijd met meer dan 20 rebounds).
Van ganser harte hoop ik dat de concurrentie in Nederland sterker wordt en Ross in Nederland blijft, maar ik heb alle begrip als hij in de bloei van zijn sportieve carrière de uitdaging aangaat in een zwaardere competitie.
In de diashow zijn foto’s van Ross Bekkering gebruikt van diverse basketbalfotografen, foto’s die ik van internet heb gehaald. Met dank aan onder andere Richard Koolen, Peter van de Velde, Christan Aarts, Gerrie van der Boom en Robert Verboon.
