Er werd mij na wedstrijd 3 meerdere keren gevraagd wat ik van het optreden van de scheidsrechters vond. Misschien kies ik daarbij voor de makkelijkste weg, maar ik ga er niet op in.
In algemene zin is wel duidelijk wat ik vind van het Oranjekorps, daarover heb ik al enkele keren geschreven op deze blog.
Overigens vind ik het vreemd dat de beste scheidsrechter van Nederland, Antio Sinterniklaas, niet alle finalewedstrijden fluit. Het zal best dat andere refs ook aan bod moeten komen, dat kan gewoon als refs twee en drie naast Antio.
Ik snap dat we in een sociaal land leven en dat iedereen aan bod moet komen, doe dat dan maar gedurende het seizoen. De finale verdient de beste(n). Overigens zou ik er niets tegen hebben als het trio Sinterniklaas, Van Slooten, Kuut alle wedstrijden fluit. Waarom niet?
Even terug naar game 3. Natuurlijk ging bij het Oranje-trio niet alles goed (of veel niet, het is maar met welke pet je kijkt).
Tegelijk moet ik ook zeggen dat bij beide teams ook niet alles goed ging. Bijvoorbeeld dat vele onnodige balverlies en maar schieten in plaats van inside gaan (voor easy baskets en om fouten uit te lokken).
Wat ik wil zeggen is dat refs mensen zijn, net als basketballers. Kritiek mag, moet zelfs want daar worden refs beter van (als ze tenminste luisteren), maar wel fair.
Spelers en coaches hebben namelijk een voorbeeldfunctie. We willen toch geen voetbalsport worden?
Eén ding moet ik hierbij nog aantekenen. Coaches en spelers die een nederlaag afschuiven op de refs gebruiken dat vaak als een excuus voor hun eigen falen.
VANAVOND
Daarop voortbordurend ben ik erg nieuwsgierig naar de wedstrijd van vanavond. Ik verwacht een ‘battle’, echt een ouderwetse play-offkraker in een uitverkocht Martiniplaza (pure reclame voor de sport!).
Het nadeel van dit soort wedstrijden, als je het nadeel wilt noemen, is dat er waarschijnlijk veel fouten gefloten gaan worden en daarom denk ik dat game 4 weleens vanaf de vrije worplijn beslist kan gaan worden.
Evenwel moeten dan wel alle spelers hun niveau halen en met de vierde wedstrijd in acht dagen is dat even de vraag.
Haalt iedereen zijn ‘normale niveau’ dan ontstaan er mooie match ups.
Jeter en Gibbs (die hem meestal verdedigt)
Sullivan en McWhorter.
Dourisseau en Voorn.
Bekkering en Hinz.
Glenn en Bubnic.
Doe je ogen dicht en geniet er nu alvast van. Intrigerend met ook de diepte van de bank in het achterhoofd (in een duel met veel fouten).
Daarmee kom ik weer terug op game 3. Hinz is herboren nadat hij game 1 en 2 met de handrem erop moest spelen, na een bezoek aan een Limburgse ‘wonderdokter’ vanwege een kapotte spier naast zijn achillespees.
Key to the game is, denk ik, de tweestrijd tussen de Canadezen Bekkering en Hinz (Raptors anyone?) Bekkering de betere rebounder, Hinz iets meer aanvallend repertoire. Let ook goed op het balverlies, het team dat dit een keer onder controle weet te houden, zal goede zaken doen. Fascinerend duel, dat wordt het.
