Van het afgelopen interlandweekend blijven bij mij aantal dingen hangen.
Een uitverkochte hal in Almere.
Oranje kan best aardig ballen.
Aanvallend zijn we beperkt.
VERDEDIGEN
Mijn filosofie is dat je wedstrijden wint als de tegenstander bij het eindsignaal een punt minder heeft gemaakt en dat is net iets anders dan winnen door een punt meer te maken.
Evenwel zie ik dat het basketbal zich aan het ontwikkelen is tot een sport die meer neigt naar het tweede dan naar het eerste, de ontwikkeling van -individuele- aanvallende talenten heeft hier grote invloed op.
Het frappante is dan dat dit vooral geldt gedurende het reguliere seizoen, want als de play-offs beginnen en vooral richting het einde gaan, kortom als het belangrijk wordt, gaat het uiteindelijk toch weer om verdedigen.
Euroleaguekampioen Fenerbahce kreeg in de finale maar 64 punten tegen, Euro Cupwinnaar Malaga kreeg er in de beslissende derde wedstrijd maar 58 tegen, Champions Leaguewinnaar Tenerife kreeg 59 punten tegen.
Daarom vind ik het heel logisch dat Toon van Helfteren bij Oranje de nadruk legt op verdedigen. Het is voor de fan misschien minder mooi, maar het gaat om resultaat. Het duel tegen Kroatië sprak boekdelen.
BALVERLIES
Dan lijkt het misschien heel simpel om tegen een lager aangeslagen, met de nadruk op aangeslagen, tegenstander als Roemenië te verwachten dat Oranje ook wel wint.
Vooraf schreef ik al dat die Roemenen helemaal niet slechter zijn dan Nederland, tegelijk zag ik ook dat Nederland een enorme kans heeft laten liggen in Cluj.
Maar ja het is en blijft een spel met mensen en tegenstanders.
Het vele balverlies in Cluj was een megaprobleem voor Oranje. 21 keer balverlies en daaruit maakte Roemenië 28 punten. Andersom 12 keer balverlies en 12 punten. Als je dan met 7 punten verliest is de rekensom snel gemaakt.
Je kunt bijna stellen dat Nederland voor Sinterklaas heeft gespeeld, zeker met de slechts 9 keer balverlies tegen Kroatië in het achterhoofd.
De vier belangrijkste balhandlers van Oranje waren in Cluj goed voor 14 keer balverlies.
Dan komt de vraag boven hoe dat komt.
Allereerst denk ik dat vermoeidheid een rol speelde. Het was de tweede wedstrijd binnen 48 uur en die tegen Kroatië hakte er best in. Net als de reis naar Cluj trouwens. Let wel, oorspronkelijk stond het duel tegen Kroatië op donderdag gepland, maar door het FIBA-compromis met de Euroleague werd het een dag opgeschoven. Dat gebeurde dan weer niet met het duel van zondag en dat had best gekund want vandaag zijn er nog acht wedstrijden. Een dag extra rust had wonderen gedaan voor Oranje.
Maar het is zoals het is.
TEGENSTANDER
Credits ook voor de Roemenen die ook binnen 48 moesten spelen en de aanval van Nederland goed hadden gescout. Zo kreeg Henk Norel zodra hij in de buurt van de ring kwam een double team op zich. Franke werd redelijk straf verdedigd en Kloof had zijn handen vol aan de Amerikaanse Roemeen Watson en dan houdt het aanvallend snel op bij Oranje, meer is er ook niet te selecteren.
Zeker als driepunter niet valt, want weer niet vreemd is bij vermoeide spelers in een vreemde hal, dan heeft Nederland niet de individuele klasse in huis om een wedstrijd open te breken.
Voor de verdediging die best goed staat, maar ook voor de aanval van Oranje geldt dat het moest, moet en zal moeten komen van het team.
Dan is het niet raar dat je verliest in Roemenië wat net als Nederland gemiddeld gezien een Europees middenmoot team is (vergeet niet dat zij maar met 5 punten verloren in Italië dat vervolgens Kroatië in Zagreb inpakte 64-80).
Er zijn in Europa een aantal toplanden, maar slechte teams zijn er in de WK-kwalificatie überhaupt niet. Kosovo bijvoorbeeld plaatste zich voor het eerst voor een kwalificatie op dit niveau en verloren maar met een klein verschil in Hongarije.
BELANGSTELLING
We leven in een tijd waarin het medialandschap en daarmee veel Nederlanders vrij opportuun zijn geworden. Het is snel zwart/wit. Kroatië was een stunt, Roemenië het andere uiterste. Ik zie dat toch anders.
Het positieve is wel dat er veel media en mensen zijn die het basketbal dus volgen anders zou je er niks over lezen, horen of zien. Al was ik best teleurgesteld om te zien dat er vrijdagavond maar 8000 mensen naar Ziggo hebben gekeken. Gelukkig luisteren er dan nog rond de 100.000 mensen naar radio 1.
EN NU
In februari gaat de kwalificatie verder met twee uitwedstrijden voor Oranje, eerst in Italië en dan in Kroatië. Beetje afhankelijk van hoe de andere resultaten zijn, maar drie keer thuis winnen betekent waarschijnlijk een plek in de volgende kwalificatieronde. Voor de aanstaande twee uitwedstrijden geldt dus dat Oranje niets te verliezen heeft.
En dat scheelt want het verleden heeft ook bewezen dat als er verwachtingen zijn, de prestaties van Oranje minder zijn. Naast eerdergenoemde oorzaken, denk ik, dat dit ook nog een mede-factor is geweest in Cluj en ook in Almere.
In die thuiswedstrijd is misschien wel een basis gelegd voor de wat langere termijn van het Nederlands basketbal. Veel fans die enthousiast waren en veel potentiële sponsoren op de tribune. Hopelijk levert het wat op en dan is de toekomst niet zwart of wit maar Oranje.
