Er is niets aan de hand, eigenlijk.
Ja natuurlijk was het schitterend geweest als Oranje in Kroatië gewonnen had. Dat had zeker gekund, maar het is bijna net zo belangrijk dat er maar met vier punten verschil is verloren. Komt het aan op een onderling resultaat met de Kroaten, zijn zij de klos.
Veel (en achteraf misschien wel alles als Oranje zich kwalificeert voor de tweede WK-kwalificatieronde) kwam voort uit een time out 34 seconden voor tijd. Nederland had thuis met zeven punten verschil gewonnen en de marge in Zadar was tien. Toen gebeurde dit.
Een driepunter van Kloof, misschien wel niet wat de bondscoach in gedachten had, maar de bal was raak (met nog een hele domme fout van Sakic). Kloof kreeg dus nog een bonus vrijeworp. Hij miste en dat was achteraf mooi, want Van der Mars (hij heeft meer in zijn mars dan menigeen tot nu toe heeft gezien) pakte de rebound en scoorde, daardoor was de marge van tien in een paar seconden gehalveerd. Deze tik kwam enorm aan bij de Kroaten.
VOORUIT
Nederland heeft straks twee thuiswedstrijden in een uitverkocht Groningen (ja toch, landgenoten?) om de volgende WK-kwalificatieronde veilig te stellen.
Makkie.
Uch.
Ik heb de afgelopen jaren al meerdere keren geconstateerd dat Oranje problemen heeft met verwachtingen. Zeker tegen de Roemenen zijn er op donderdag 28 juni verwachtingen. Ondanks het pak slaag dat zij kregen van de Italianen zijn ze gelijkwaardig aan Nederland.
Er komt nog een fenomeen bij. Oranje houdt ervan om lekkere diepe kuilen voor zichzelf te graven om er dan uit te klimmen, of net niet.
Dat was in Kroatië het geval (en in het recente verleden vaker). 15 punten achter en daarna was Oranje in de tweede helft krachtig en overtuigend in een soort van desperate modus.
Wat mij betreft begint Oranje op 28 juni in die desperate modus want behalve winst moet er tegen de Roemenen eigenlijk een marge van zeven punten worden goedgemaakt, om allerlei rekenwerk te voorkomen.
Daarna volgt op zondag 1 juli ook in Groningen het duel tegen de Italianen. Zij zijn nu al zeker van de volgende ronde. Ook voor hen geldt dat elke overwinning meegaat en meetelt in de volgende ronde. Ze zullen dus niks cadeau geven. Wel spelen zij eerst thuis op de 28e tegen die wanhopige Kroaten, die vast wat NBA- en Euroleaguespelers zullen opstellen om te redden wat er te redden valt. Evenwel is dat niet het probleem van Oranje.
Omdat die Italianen al zeker zijn, verwacht ik bij hen geen wezenlijk andere selectie, ook niet omdat de volgende kwalificatieronde toch weer zonder de ‘toppers’ gespeeld moet worden. Voor Nederland zou het niet ongunstig zijn als de Italianen de Kroaten gewoon verslaan en hopelijk in een soort van vakantiemodus naar Nederland afreizen.
Tot zover het rijk rekenen.
OPLETTEN
Walhalla is het natuurlijk niet bij Nederland.
Het was al duidelijk dat scoren op dit niveau een probleem is, al lukte dat in de desperate modus best aardig moet ik zeggen. Driepunters raken is een nog veel groter probleem. Tegen de Kroaten waren best wat open schoten die er gewoon in hadden gemoeten.
Overigens lagen er bij 55-55 enorme kansen voor Oranje om een voortijdige knock-out toe te dienen aan de Kroaten. Hoewel er nog veel speeltijd was, was dit wel ‘het moment’.
De eerst volgende Oranje-aanval eindigde in een geblokt schot, na weer goed verdedigend Nederlands werk (dat was dik in orde in deze fase) was er heel dom balverlies. De eerste, maar vooral de tweede aanvallende misser zijn dingen die niet mogen gebeuren. In plaats van naar Kok had de bal makkelijk naar Hammink gekund voor een vrije driepunter vanaf de kop.
De verdediging, het fundament van Oranje, haperde helaas ook toen het er om spande.
Een enorme fout door Sakic zo vrij te laten. Dat terwijl Van Helfteren in de eerste helft in de time-outs al hamerde op het nakomen van de verdedigende afspraken, helemaal bij Sakic waarvan bekend is dat hij goed driepunters schiet.
De volgende Oranje-aanval was niet goed.
Daarna staat Oranje in een man-to-man verdediging maar vergeet de verdediger van Uljarevic simpelweg om bij hem te blijven en weer vliegt er een vrije driepunter in.
Deze twee driepunters ongeveer vier minuten voor tijd bepaalden winst en verlies.
Duur, heel duur en zonde omdat zo de goede collectieve prestatie van de tweede helft teniet werd gedaan.
Vreemd is het niet dat op dit niveau fouten zo worden afgestraft. Veel ervaring op dit niveau heeft Oranje als team niet (Oostenrijk en Denemarken zijn andere koek) en veel spelers ook niet trouwens. Hopelijk is dit een wijze les geweest met het oog op de toekomst.
