Niets raars aan de hand bij @OranjeBasketbal, geen paniek evenwel wat extra kwaliteit gewenst.

Opvallend veel vrienden, kennissen en collega’s vroegen mij na het duel tegen Polen wat er gebeurd was.

Tsja. Wat moet je zeggen.

Die Polen waren goed, Nederland niet.

De vele vragen die ik kreeg, geven in ieder geval aan dat basketbal een klein voetje binnen de Nederlandse voetbal-, wielren- en schaatscultuur heeft gekregen (al keken er maar 8000 mensen live via Ziggo naar de wedstrijd). Concreet voorbeeld is dat de NOS er serieus over dacht om mij naar Boedapest te sturen als dat duel nog echt van belang was geweest (zie zeker ook de tweespalt in deze zin).

Zaterdag had ik Aart Dekker nog even aan de telefoon. We waren het snel eens dat Nederland zondag vast en zeker een goede wedstrijd zou gaan spelen in Hongarije.

Tsja. Wat moet je zeggen.

Wat ik de afgelopen bijna vijf jaar heb gemerkt, en ik heb best wat gezien inclusief trainingen, is in ieder geval dat het Nederlands basketbal uit een diep dal is geklommen. Oranje begon tegen Estland en Portugal, kwam Albanië nog tegen, wint nu van Kroatië en strijdt tegen Litouwen en Italië, andere koek.

Ik bedoel: wie had het vijf jaar geleden in z’n bolle kop gehaald om te mopperen omdat Nederland het WK niet ging halen?

Credits aan de spelers en de bondscoach die dit voor elkaar hebben gekregen. Het Nederlands basketbal telt weer een beetje mee, dat voel ik aan alles.

REALITY CHECK

Nu is de realiteit dat Oranje in de tweede WK-kwalificatieronde nog geen duel heeft gewonnen, thuis twee keer kansloos verloor en uit twee keer verloor na verlenging.

Dat is raar.

Of niet eigenlijk.

Bottom line is simpelweg kwaliteit.

Kijk even waar de internationals spelen en leg dan de meetlat langs de tegenstanders.

Het gros van deze Oranjeselectie speelt in Nederland, eentje in Spanje, eentje in België, eentje in Litouwen en nog een in Griekenland (al was die helaas geblesseerd door een gebroken vinger) en niemand speelt NBA, Euroleague of Euro Cup.

Min of meer vergelijkbaar met Roemenië en Hongarije (zeg maar FIBA Europe Cup-niveau), maar natuurlijk niet met het niveau van Polen, Italië, Litouwen en zelfs Kroatië, het gros van hun spelers speelt op een ander niveau.

Dan bedoel ik fysiek qua handelingssnelheid, voetensnelheid, maar ook mentaal/tactisch zoals denksnelheid.

In de Nederlandse competitie en in de Europe Cup (EC 4), waar Den Bosch, Groningen en Leiden spelen, is het niveau gewoon minder dan in de FIBA Champions League (EC 3), de Euro Cup (EC 2) en dan heb ik het niet eens over de Euroleague (EC 1).

Charlon Kloof is de enige Nederlander die op een goed niveau speelt (subtop Spanje en Champions League) en dat zie ik in alles terug. Fantastische speler, ook voor zijn ploeggenoten, maar hij kan het niet alleen.

Dan is het niet dat de anderen verzaken (nou ja Hongarije thuis), ze halen het maximale eruit daar ben ik van overtuigend. Alleen gebeurt dat dan wel weer vaak pas na een zwakke start. Overigens is dat natuurlijk ook een kwaliteit. Dat leert een speler wel (af) in een serieus profklimaat.

EREDIVISIE

Hoewel de clubs in Nederland absoluut hun best doen (de meeste dan) is de Eredivisie natuurlijk geen top professionele competitie. Daar worden om te beginnen geen competitiewedstrijden gepland 48 uur voor een interland (met als onuitgespoken argument dat het voor het resultaat toch niets uitmaakt, funest natuurlijk).

De Nederlandse competitie is leuk, maar ook een die gedomineerd wordt door Amerikanen. Kijk de statistieken er maar op na (aantal, minuten, punten etc) en dat begrijp ik ook wel weer want clubcoaches worden toch afgerekend op hun prestaties.

Wanneer dan het gros van de internationals in eigen land speelt is dat een probleem. Ik weet dat ook in andere landen veel Amerikanen spelen, evenwel is basketbal daar dan vaak een grote(re) sport met kwantitatief meer autochtone spelers en dus meer keus voor de bondscoach.

Daarom ben ik bijvoorbeeld ook heel benieuwd hoe het verder gaat met Rienk Mast (17). Iedereen in Groningen (h)erkent het talent, maar hij moet wel serieus aan spelen toe gaan komen (in de Europe Cup en binnenlandse toppers komt hij niet van de bank af) en anders begrijp ik heel goed dat hij voor zijn kansen gaat in Amerika of ergens anders in Europa. Hetzelfde geldt voor Stan van der Elzen (18) die door de blessures in Den Bosch starter werd, dat heel aardig deed, maar hoe gaat dat straks en volgend seizoen verder?

Even nog de vergelijking met de Polen, omdat Litouwen en Italië vergeleken met Nederland helemaal een buitencategorie zijn. De Polen hebben een ex-NBA’er die ook EuroLeague speelde (Lampe), een speler van Villeurbanne die Euro Cup speelt en volgend seizoen meedoet aan de EuroLeague (Slaughter), een speler van Kuban dat Euro Cup speelt (Pontika), nog een van Malaga (Wczynski), plus Arka Gdyna komt uit in de Euro Cup en Anwil Wrocklawek speelt Champions League.

Is het dan gek dat Oranje -kansloos- verliest?

Nee absoluut niet.

Op een uitstekende dag van Oranje en een mindere dag van de Polen is er misschien wat mogelijk, maar het moge duidelijk zijn dat het Nederlandse basketbal nog een lange weg heeft te gaan.

DE DRIEPUNTER

En daarbij verandert het basketbal heel erg met de driepunter die steeds belangrijker wordt in het spel. De driepunter die de Nederlanders niet goed schieten en helemaal slecht verdedigen. Allemaal kwaliteit natuurlijk.

In de 2^e WK-kwalificatieronde schiet Oranje haar driepunters gemiddeld: 5,75 op 19,75 dat is 29%.

In de 2^e WK-kwalificatieronde schieten de tegenstanders van Oranje hun driepunters gemiddeld: 13,5 op 32,0 een percentage van 42%.

Dat is niet alleen een verschrikkelijk hoog percentage, tegenstanders schieten ook bijna drie keer zoveel driepunters raak, wat maakt dat Oranje gemiddeld elke wedstrijd bijna 24 punten (13,5-5,75) moet goedmaken, bijna onbegonnen werk natuurlijk.

De eerste stappen omhoog zijn gezet door deze generatie (zeg maar Slagter en De Jong) onder leiding van Toon van Helfteren en Oranje kan nu een aardig niveau halen, Europese middenmoot. Wanhopen is nergens voor nodig, want er komt redelijk wat talent aan. Zo las ik dat Tristan Enaruna misschien wel naar Kansas toe gaat (een absoluut top-college). Alleen kost de opkomst van de jeugd gewoon tijd.

Tijd heeft Oranje niet veel. Allereerst zijn er in februari nog twee WK-kwalificatieduels, die van invloed zijn op de ranking van Oranje bij de loting voor de EK-kwalificatie van 2021 en die kwalificatie start over minder dan een jaar alweer.

We zijn een klein land en de bondscoach (wie dan ook) heeft niet veel keus, ook omdat veel talenten in Amerika spelen.

Kortom Oranje moet rustig doorwerken aan haar toekomst. Van Helfteren had in zijn 24-koppige selectie al wat jonge namen opgenomen, jongens die in Europa spelen; Morgan Stilma (17, Malaga), Nathan Kuta (18, Limburg België), Boy van Vliet (24), Rienk Mast (17) en Keye van der Vuurst de Vries (16, Oostende), de laatste twee debuteerden dus tegen Polen.

Verder is Terrence Bieshaar van Badalona pas 20, is Maarten Bouwknecht een driepuntschutter van pas 23 en komt Bryan Alberts ook 23 en ook een schutter na dit schooljaar vast en zeker richting Europa. Yannick Franke is er al een tijdje bij, maar is ook pas 22 en hetzelfde geldt eigenlijk voor Shane Hammink en Jito Kok die 24 zijn.

Een rigoureuze verandering/verjonging zal er hoogstwaarschijnlijk alleen maar toe leiden dat er veel wedstrijden verloren gaan, de grote toernooien uit beeld raken en dan zou Oranje pas weer echt terug bij af zijn.

Ik weet ook dat het rommelt rond Oranje, in de organisatie en voor de duidelijkheid niet in de spelersgroep.

Veranderen om het veranderen heeft veelal weinig zin, dus laten we hopen dat iedereen zijn verstand gebruikt.

En laten we hopen dat er de komende jaren veel Nederlandse spelers op een hoger niveau gaan spelen. In het buitenland of nog beter dat er een of meer Nederlandse ploegen zijn die Europees gezien structureel één (Champions League) of beter twee stappen (Euro Cup) hoger gaan spelen.

Alleen zo kan Oranje aansluiting krijgen bij de subtop van Europa en daarvoor moeten toch echt alle neuzen in Nederland dezelfde kant op.