Wedstrijd drie staat voor deur. Mogelijk beslissend in één halve finale, op weg naar een matchpoint in de ander. Het gevolg van twee opvallende resultaten in wedstrijd twee. Donar is op weg naar titelprolongatie, gelukkig heb ik ze nooit afgeschreven, en Landstede toonde de bekende veerkracht.
1. Wat mij het meest is opgevallen is de schorsing van Mohamed Kherrazi. Hoewel ik heel goed weet dat basketbal een teamsport is, kan ik ook heel goed begrijpen dat hij zijn startende rol terug wil. Je kunt ook niet zeggen dat het heel goed loopt bij Zorg en Zekerheid op dit moment.
Even de feiten. De eerste play-offwedstrijd die Leiden verloor van Donar had Kherrazi een +/- van plus 7, de andere belangrijke mannen zaten allemaal in de min. In wedstrijd twee was het niet anders Kherrazi +/- van plus 11 en de anderen dik in de min. Ofwel met Kherrazi op het veld is Leiden beter dan Donar, nou zeggen de statistieken niet alles, maar wel degelijk iets.
Kherrazi ken ik als een van de meest fatsoenlijke basketballers in Nederland, dat het in Groningen in de Leidse kleedkamer uit de hand gelopen is, kan zijn (en klaarblijkelijk te ver), maar zijn tweede disciplinaire schorsing van dit seizoen (omdat hij voor zichzelf opkwam) dreigt er wel toe te leiden dat het seizoen voor de grote titelkandidaat Zorg en Zekerheid uitgaat als een nachtkaars. Al ben ik wel benieuwd hoe de andere spelers reageren op het veld.
2. Maarten Bouwknecht. Verpieterde in game twee op de Bossche bank. Speelde maar tien minuutjes, terwijl zijn ploeg- en positiegenoten bij New Heroes er een potje van maakten. Sherill en Taylor vervielen in ‘oude’ fouten en gingen veel te veel één tegen één. Samen mochten ze van hun coach 26 van de 57 schoten nemen en zo hun ploeg uit balans brengen.
3. Jeter en Gipson, het backcourt van Donar, zetten hun geroemde tegenstanders uit Leiden te kijk. Samen waren de ‘oudjes’ goed voor 40 punten, 14 assists, 13 rebounds en maar twee keer balverlies.
