Omdat ik gisteren bijna bovenop het veld zat, kon ik vrij goed horen en zien hoe de onderlinge verbale en nonverbale communicatie was tussen de spelers van Landstede en Donar. In de rust van wedstrijd drie was voor mij de conclusie duidelijk. Het verschil tussen Landstede en Donar is vertrouwen.
De thuisploeg speelde zeker niet perfect, maar Landstede straalde wel in alles vertrouwen uit, in de aanvallende opties en keuzes en natuurlijk in de verdediging.
Donar op haar beurt speelde in het eerste kwart helemaal niet slecht, maar bij de minste op geringste tegenslag in het tweede kwart liep het vertrouwen weg als lucht in een lekke fietsband. Een paar gemiste lay-ups (ja echt open lay-ups) en wat gemiste driepunters en de wedstrijd was in feite al gedaan bij rust.
Onderweg naar huis ga je dan toch denken hoe zit dat met vertrouwen?
De afgelopen jaren heb ik wel geleerd dat de teams met een duidelijk hiërarchie het beste functioneren en vaak kampioen worden en natuurlijk de meeste kwaliteit hebben, maar hier zit voor mijn gevoel wel een verband tussen.
Dit seizoen schreef ik al dat voor mij onduidelijk was wie nou de leider was bij New Heroes. Bij Zorg en Zekerheid is uiteindelijk, onder Groningse druk, ook zo’n situatie ontstaan, onder andere door het gedoe met Kherrazi en ik heb de indruk dat ook meespeelt dat Worthy de Jong de absolute leider is en dat de Amerikanen toen puntje bij paaltje kwam dat anders zagen.
Nu in de finale gebeurt hetzelfde. Bij Landstede is uitermate duidelijk wie de leiders zijn; Kaza Kajami-Keane, Noah Dahlman en ook is er een rol voor Ralf de Pagter (die met Den Bosch al twee keer kampioen werd). Zij gaan voorop, geven het goede voorbeeld aan beide kanten van het veld en de andere Zwolse spelers gaan daar in mee.
Dan de heel simpele vraag: wie is de leider van Donar? Ik kan het antwoord niet geven. Ik geef toe dat ik na de halve finale tegen Leiden, die Donar overtuigend afsloot, verwachtte dat Gipson samen met Slagter de kar zou gaan trekken.
Er zijn nu in de finale wel Donarspelers die het proberen, maar er is geen Curry zoals vorig jaar, of Jeter in de vorm van twee jaar geleden. Er is geen baas in die gelouterde groep en door de wisselende opstellingen van coach Braal krijg ik de indruk dat hij het ook niet meer weet. Ik bedoel Sitton van nul minuten naar een startende plek.
De stand in de serie is 2-1 en Landstede heeft een (ruim) -psychologisch- voordeel, maar Zwolle heeft nog niet vier wedstrijden gewonnen. Het is dus niet te laat voor Groningen, maar de echte leider moet nu wel opstaan.
Natuurlijk wordt er vandaag in Groningen gesproken met en tussen de spelers. Daarin kan iemand leiderschap en daarmee vertrouwen uitstralen.
Een rol die Arvin Slagter op het lijf is geschreven, maar dan moet hij morgen ook bijbehorende speeltijd krijgen.
Overigens zal in Zwolle ook worden gesproken, maar dat is een simpel gesprek. Gewoon blijven doen wat je deed en het trio Keane, Dahlman en De Pagter goed blijven volgen want dan kan er zomaar iets unieks volgen.
