Ik had het willen hebben over de enorme verschillen dit weekend weer in de Eredivisie, daarvan afgeleid had ik het willen hebben over de Beneliga die bij mij steeds meer gaat leven ondanks dat ik zelf tot voor kort niet overtuigend was van het nut, ik had het willen hebben over Henk Norel die debuteerde in de Eredivisie en überhaupt voor het eerst sinds 8 april 2018 weer serieus in actie kwam.
Had.
Totdat Kobe Bryant en zijn dochter en met hen zeven anderen om het leven kwamen bij een helikopterongeluk. Over de basketballer Bryant hoef ik het niet te hebben, alles is al gezegd. Ik moest een keertje extra slikken omdat zijn dochter van 13 ook om het leven kwam en omdat hij zijn vrouw en drie andere dochters achterlaat.
Bryant was behalve een topsporter pur sang dus ook ‘gewoon’ een familieman. Dat zet je toch even aan het denken als vader van twee dochters. Dat is, denk ik, bij veel ouders, zeker ook de basketballende, het geval.
— Jason Dourisseau (@JRD_Huskers) 26 januari 2020
Sad day.. just like that this legend and his 13 year old daughter are gone.. 💔 https://t.co/9nZR7UbxPf
— Roeland Schaftenaar (@RoSchaftenaar) 27 januari 2020
Kobe Bryant was van mijn generatie en als liefhebber heb ik hem, zoals zovelen, aardig goed gevolgd de afgelopen vele jaren. De NOS sprak hierover met generatiegenoten Francisco Elson en Geert Hammink.
Ik heb het geluk gehad om Bryant te ontmoeten en te zien spelen in de NBA-finals van 2000. Met zijn Lakers, en Shaquille O’Neal als grote baas, stond hij tegenover de Pacers van Rik Smits. In het bijzonder herinner ik me wedstrijd vier in Indiana. Smits begon met vier scores op rij, maar uiteindelijk was het Bryant, geblesseerd aan zijn enkel notabene, die met drie clutch-shots de winst binnenhaalde en daarmee in feite de titel. Hij was toen nog jong (21), weergaloos, meedogenloos en hij werd één van de allerbesten.
In 2015 kondigde Kobe Bryant het einde van zijn basketbalcarrière aan in een open brief: ‘Dear Basketball’. Het werd een liefdesgedicht aan de sport die zijn leven domineerde, al van jongs af aan. De ode werd verpakt in een kortfilm die in 2018 een Academy Award voor beste geanimeerde kortfilm in de wacht sleepte. Lees de integrale tekst hieronder.
Dear Basketball,
From the moment
I started rolling my dad’s tube socks
And shooting imaginary
Game-winning shots
In the Great Western Forum
I knew one thing was real:
I fell in love with you.
A love so deep I gave you my all —
From my mind & body
To my spirit & soul.
As a six-year-old boy
Deeply in love with you
I never saw the end of the tunnel.
I only saw myself
Running out of one.
And so I ran.
I ran up and down every court
After every loose ball for you.
You asked for my hustle
I gave you my heart
Because it came with so much more.
I played through the sweat and hurt
Not because challenge called me
But because YOU called me.
I did everything for YOU
Because that’s what you do
When someone makes you feel as
Alive as you’ve made me feel.
You gave a six-year-old boy his Laker dream
And I’ll always love you for it.
But I can’t love you obsessively for much longer.
This season is all I have left to give.
My heart can take the pounding
My mind can handle the grind
But my body knows it’s time to say goodbye.
And that’s OK.I’m ready to let you go.
I want you to know now
So we both can savor every moment we have left together.
The good and the bad.
We have given each other
All that we have.
And we both know, no matter what I do next
I’ll always be that kid
With the rolled up socks
Garbage can in the corner
:05 seconds on the clock
Ball in my hands.
5 … 4 … 3 … 2 … 1
Love you always,
Kobe
De Eredivisie laat ik voor deze keer links liggen en Kobe Bryant is de eerste haai van de week van buiten de Eredivisie al weet ik zeker dat er op dit moment een heleboel Eredivisiespelers zijn die ooit wilden worden zoals Kobe was.
