Afgelopen week nog aan Oranje gedacht? Ik wel. Beetje gemengde gevoelens leverde het op. Hele knappe winst in Turkije en een jammerlijke nederlaag tegen Kroatië. De FIBA had schijnbaar ook een medium gevoel over de Nederlandse prestaties en hield Oranje stationair op plek 44 van de wereldranglijst.
Wat zo jammer is, maar tegelijk ook de realiteit zijn die laatste minuten in Almere tegen Kroatië.
Wat deed Oranje nou die laatste minuten? Makkelijke vraag met geen eenvoudig antwoord. Ja, je kunt zeggen ze misten rebounds, gooiden te vaak de bal weg of nog simpeler ze gooiden de bal niet door de ring.
Dat is natuurlijk zo, maar er ligt (zoals altijd) meer aan ten grondslag.
55-55.
Om te beginnen had wat er de laatste vijf minuten gebeurde veel te maken met hoe de Kroaten speelden, geprepareerd waren en hoe hun -jarenlange- opleiding eruitziet.
Kijk eens naar de foto bij de tweet van de Kroatische bond na de winst in Almere. De blijdschap van de overwinning is ook erkenning voor Oranje. Kroatië moest verrekte hard werken om te winnen van het minder hoog aangeslagen Nederland.
VERDEDIGING TOP
Oranje heeft het verdedigend heel aardig voor elkaar en, zoals eerder gezegd, dan kun je jezelf in een positie manoeuvreren om tegen dit soort landen te winnen (Kroatië miste hun NBA’ers en één Euroleaguespeler Simon, die toch niet werd vrijgegeven door Efes Istanboel).
Waar de Turken in de slotfase als team uit elkaar vielen door het spel van Oranje, overkwam dat Kroatië niet. Überhaupt maakten de Kroaten een goede indruk, beter dan de Turken die in de problemen zitten nadat ook in Zweden werd verloren.
De Kroaten hadden heel goed gezien dat Oranje drijft op de fast-break en de emotie die daarbij vrijkomt. Dat facet van het spel van Oranje werd volkomen geneutraliseerd. Daardoor ontstond een fascinerende half-court game. Niet wat Nederland wil, maar waar het mee geconfronteerd werd. Een wedstrijd echt op niveau.
Vijfendertig minuten lang ging dat vrij goed, tot crunch-time. Dan blijkt dat verdedigen belangrijk is, maar dat scoren nog net iets belangrijker is.
KLEINE DINGEN DIE ER TOE DOEN
In zo’n intens verdedigende wedstrijd komt het dan aan op aanvallende details, dat is iets waar Oranje nu mee geconfronteerd wordt en dat is op zich ook al winst.
De Kroaten hadden heel goed door dat de aanvallende dreiging bij Oranje in principe begint bij Charlon Kloof, nou hij werd uitstekend uit de wedstrijd verdedigd.
De tweede optie is Yannick Franke, dan Worthy de Jong en dan houdt het eigenlijk op. Allemaal shooting guards trouwens.
Oranje heeft op dit moment geen (small) forwards en centers met aanvallende dreiging. Nicolas de Jong is geblesseerd en Henk Norel is op -de lange- weg terug en de vraag is of hij zijn ACB-niveau nog kan benaderen. Overigens heeft Norel (aanwezig in Almere) nooit bedankt voor Oranje en is hij serieus in beeld voor de reeks in november.
Norel en De Jong zijn twee spelers die het benodigde niveau kennen, met gevoel voor hun positie en in staat om goede passes te geven en te scoren onder druk, omdat ze de klasse en ervaring hebben.
Zonder ‘dreigende’ lange mannen is het voor tegenstanders relatief makkelijk om Oranje te verdedigen (Van Helfteren haalde voor het EK niet voor niets Nicolas de Jong erbij en vergeet ook zeker niet Robin Smeulders die toen in de Bundesliga speelde).
Dat gemis bleek in de slotfase tegen Kroatië.
Bijvoorbeeld Kloof, die van bondscoach Buscaglia in Turkijke 32 minuten mocht spelen en tegen Kroatië (maar) 27, werd in de slotfase naar de hoek gedrongen en dan geconfronteerd met twee verdedigers. Hun lange man kwam helpen, de anderen roteerden door, wisten exact wat de bedoeling was en voor Kloof was er geen ruimte en ook geen hulp.
Bij de Kroaten was te zien dat in de aanval iedereen stond waar hij moest staan met de voeten de juiste kant op en dat de spacing en timing in orde waren. Dat heeft te maken met individuele kwaliteiten, maar ook met de jeugdopleiding in Kroatië waardoor de spelers al vele jaren hetzelfde systeem spelen en exact weten wat er van ze gevraagd wordt.
Plus alle Kroaten (waarvan vrijwel alle spelers op een hoog buitenlands niveau spelen) hadden scoringsdreiging, ook hun lang mannen.
Zo komen de aanvallende verschillen met Oranje aan het licht.
TOP LEREN SPELEN
Het ‘lezen’ van dit soort situaties, vooral om het te voorkomen, is ook een kwaliteit. Evenwel worden dit soort intense verdedigende wedstrijden vooral in topcompetities gespeeld (by the way, ik neem aan dat de Eredivisiescheidsrechters in de hal zaten om te kijken naar het overtuigende optreden van hun Griekse, Spaanse en Letse collega’s).
Het aantal Nederlanders in topcompetities is op dit moment nihil. Kloof speelt in Turkije, Roeland Schaftenaar in Griekenland, Keye van der Vuurst de Vries speelt met Oostende als enige guard in de FIBA Champions League, net als de nu geblesseerde Nicolas de Jong en Yannick Franke speelt in de Bundesliga.
Dit aantal zal omhoog moeten om Oranje een structurele kans te geven op het winnen tegen Europese subtop-landen, zoals Kroatië zonder toppers.
In dit licht valt ook de discussie over de Beneliga. Stel dat het zover komt dan moet het niveau van de Nederlandse teams omhoog om aan te haken bij de Belgen. De Belgen die beide kwalificatieduels wonnen, een redelijk aantal spelers heeft op een goed Europees niveau en met Oostende een ploeg in de knock-outfase van de Champions League heeft.
Aan de andere kant geldt ook dat als Nederlandse spelers beter moeten worden, en ze hebben de kwaliteiten, dat ze naar topcompetities moeten als de NBA of in Spanje, Frankrijk, Italië of Turkije en dan Champions League, Eurocup of Euroleague moeten gaan spelen. Een Beneliga zal daar niet veel in helpen.
HOE VERDER
Voor deze kwalificatiereeks (die in november verdergaat en in februari 2021 eindigt) zal het voor Buscaglia roeien zijn met de riemen die hij heeft. Dominante forwards en centers vallen niet als rijpe appels uit een boom. In Amerika zitten op college wel redelijk wat lange talenten (Enaruna, Haarms, Smits, Mast, Edwards, Nzekwesi om er wat te noemen en ik vergeet er vast nog wat), maar zij zijn niet beschikbaar, als die jonge gasten op dit moment al goed genoeg zijn.
Hoewel de Turken met twee nederlagen echt in een lastige positie zitten, mede ook omdat ze nog twee keer tegen Kroatië moeten spelen, zal het voor Nederland aankomen op de tweestrijd met Zweden. Eerst thuis en dan uit. Het feit dat de beslissing dan waarschijnlijk valt in Zweden is voor Oranje niet erg gezien de goede resultaten buitenshuis.
