Over drie dagen wordt Ton Boot 80 jaar. De website sportknowhowxl.nl stelde Boot heel veel vragen. Dat leverde een mooi maar lang verhaal op, waar ik wat stukjes uit heb gehaald. Te beginnen met waar het in zijn ogen mis is gegaan met het basketbal in Nederland.
“In 1979 speelden we de Europa Cupfinale, dan ben je de beste van de wereld op de NBA na. We hadden zoveel goede ploegen, maar we hadden geen jeugd. Ik heb toen al gezegd: ‘Over twintig jaar winnen we niet eens meer van Luxemburg’, maar iedereen lachte me uit. Er werd geen aandacht aan de jeugd besteed. Dat vind ik een grote fout van de bond. Ze hadden het moeten inzien en iedereen was toen nog rijk. Eind jaren zeventig was basketbal de meest gesponsorde sport in Nederland. Ze hadden iedere Eredivisieclub moeten verplichten een jeugdteam te hebben, dan had je continuïteit gehad.”
“Een andere oorzaak was ook het feit dat er op een gegeven moment alleen nog maar Amerikanen speelden. In mijn tijd bij Den Helder had ik er twee, dat is prima voor de kwaliteit. Vroeger had je bij Ajax ook Vasovic als een van de weinige buitenlanders. Op een gegeven moment mocht je negen Amerikanen in de ploeg hebben. Dat sloeg nergens op. Ik werkte toen bij Groningen. In de Europa Cup mocht je maar met twee Amerikanen spelen en wij hadden er vier of vijf. De voorzitter hield een mooi praatje in de businessclub en ik vroeg hem: hoe ga je dan Europa Cup spelen? ‘Met junioren’, was het antwoord. Dat hoorde ik toen voor het eerst. Dus ik kwam daarna aan het woord: ‘We gaan dus geen Europa Cup spelen, met junioren, dat is uitgesloten.’ Die vent begon te huilen, was nog nooit zo beledigd geweest.”
“Maar goed, je moet dus investeren in jeugd. Wat NOC*NSF nu doet is leuk. Speerpuntsporten krijgen een hoop geld. Basketbal niet en veel andere sporten niet, maar ik ben er wel voorstander van. Als een sport presteert, krijgen ze geld. Maar dan alleen voor de late talentontwikkeling. Wat er nu bij het judo gebeurt vind ik oneerlijk. Zij krijgen geld voor vroege talentontwikkeling. Waarom zou basketbal mee moeten betalen voor de ontwikkeling van judotalenten? En maar klagen die judoka’s, terwijl ze er zelf bestuurlijk een puinhoop van hebben gemaakt op Papendal. Ik vind dat schandalig.”
Verder sprak Boot in het artikel over meerdere zaken die hij heeft ervaren.
“Ik kreeg bij Groningen ooit een nieuwe speler, een Amerikaan. We halen hem op van het vliegveld en ik maak een praatje met hem. Ik noem hem mijn enige eis: ‘je uiterste best doen.’ Dus wij de trainingshal in en de jongens beginnen met de warming-up. Ze deden een oefening waarbij je de bal om je middel draait en deze jongen deed nonchalant en ongeïnteresseerd, minstens twee keer langzamer dan hij zou kunnen. Dus ik leg het stil en ik vertel hem nogmaals: ‘één afspraak, je uiterste best doen’. Ze gaan verder en hij doet opnieuw een beetje sloom en nonchalant met die bal om zich heen. Ik had genoeg gezien. Die jongen zat dezelfde middag op het vliegtuig naar huis.”
“Ze noemden mij vaak een harde coach, maar dat was ik niet. Ik was een duidelijke coach. Ik zei: ‘Jongen je hebt slecht gespeeld.’ De boodschap was negatief, maar de intentie was positief. Als die vertrouwensrelatie er niet is, communiceert er niemand met je.”
Het hele uitgebreide en zeer interessante interview met Ton Boot is verder te lezen bij sportknowhowxl.nl
