- Geboren in Amsterdam
- Op 16 oktober 1940
- Antoine ‘Ton’ Boot groeide als tiener op in de Amsterdamse Rivierenbuurt
- Met twee broers (beide zijn overleden) en één zus
- Op zijn twaalfde ging hij basketballen, op het pleintje bij de Dongeschool en later op het Museumplein in Amsterdam
- “Ik had een eigen netje; dat moest ik eerst nog even ophangen. Dat netje had ik vastgemaakt aan een stalen frame, zodat ik alleen dat frame maar even hoefde op te hangen, en met touwtjes vast te maken. Dat deed ik heel getrouw, elke dag. Elke ochtend. Dus niet 400 keer schieten, maar 400 schoten máken”
- Coach Jan Janbroers noemde Boot de eerste professional van Nederland
- “Jan Janbroers heeft zeer grote invloed op mij gehad. Niet dat ik een kloon van hem ben, maar hij heeft me wel bijgebracht hoe je je werk moet doen. Wat winnen is. Waar het werkelijk om gaat.”
- Boot heeft even aan wielrennen gedaan
- Studeerde aan Academie voor Lichamelijke Opvoeding, 7 jaar in plaats van de 4 jaar die ervoor stond
- Zijn vader Frans was loonadministrateur. In het boek Bezeten wordt hij neergezet als een strenge, dominante, veeleisende man, die hoge verwachtingen van zijn zoon had.
- Ton Boot was getrouwd met Jenny, die eerder dit jaar is overleden
- Ze kregen 2 dochters Nancy en Amber
- In 1958 haalde Ton Boot met het Amsterdamse DED zijn allereerste landstitel binnen
- Een jaar na zijn eerste landstitel debuteerde Boot onder bondscoach Henk Aldenberg als international
- Op 1 april 1959 was Boot tegen Spanje, achter Lucas de Jonge (18 punten), meteen de tweede scorer van het Nederlands team met 11 punten. Oranje verloor met 62-67
- In totaal speelde Ton Boot (tot en met 1975) 148 keer voor het Nederlands team
- In de schoen van een bestuurslid gepist in 1964 bij een Oranjetrip naar Leipzig. “Teammanager Cor Onrust wil zelf geen opheldering verschaffen. Hij wenst alleen in algemene termen over Boot te spreken: ‘Als speler was hij heel gedisciplineerd; als toerist was hij heel anders.’ Dat incident in Leipzig kan volgens Onrust beter worden verzwegen. ‘Want hij heeft inderdaad hele rare dingen gedaan.’ Bij u toch? ‘Nee… bij het bestuurslid Rozenbeek.’ In een sleutelgat geplast? ‘Nee, in iets anders.’ Een schoen? ‘Ehhh… ja, zoiets… Meer wil ik er niet over zeggen.”
- Speelde 17 seizoenen basketbal
- 1 seizoen DED
- 5 seizoenen The Wolves
- 8 seizoenen Blue Stars
- 3 seizoenen EBBC
- Boot speelde 287 wedstrijden, was gemiddeld goed voor 21,4 punten
- ‘In het uitgaansleven ging Ton enorm tekeer,’ zegt ex-medespeler Roel Tuinstra. Oud-speler Bob Woudstra: ‘Een paar keer per maand ging-ie voor de wedstrijd ’s nachts uit. Soms sliep-ie niet, of kwam hij bij een vreemde vrouw vandaan. Nam hij een douche en speelde hij de sterren van de hemel. Dat had Ton nodig, denk ik.’
- 5 keer kampioen als speler 1958 (DED), 1961 (The Wolves), 1964 (The Wolves), 1965 (The Wolves), 1970 (Blue Stars)
- Had in al die jaren 57 ploeggenoten
- Met Kees Smit speelde Boot het langst samen, 9 seizoenen. Gemiddeld speelde Boot 2,2 seizoen met iemand samen
- Scoorde ooit als speler 53 punten in één wedstrijd (02-01-1964 The Wolves – The Arrows Mannen 137-56)
- “Boot was als speler talentvol, maar ook hyperindividualistisch, eigenwijs en wisselvallig. Tijdens belangrijke basketbaltoernooien gebruikte hij zijn uithoudingsvermogen niet alleen voor de wedstrijden, maar ook voor ontdekkingstochten in het uitgaansleven die tot ’s ochtends vroeg duurden.”
- Rinus de Jong zag in de speler Ton Boot een coach
- Coach Den Bosch 4 jaar (1978-1980, 1982-1984)
- Coach Leiden 1 jaar (1980-1981)
- Coach Den Helder 7 jaar (1985-1993)
- Coach Oostende 3 jaar (1994-1997)
- Coach Amsterdam 4 jaar (1998-2002)
- Coach Groningen 4 jaar (2003-2007)
- Landskampioen werd hij als coach 14 keer (1979, 1980, 1983, 1984, 1989, 1990, 1991, 1992, 1995, 1999, 2000, 2001, 2002, 2004)
- Verloor 5 keer een play-offfinale (1986, 1987, 1996, 1997, 2006)
- Bekerwinnaar 4 keer (1992, 1997, 1999, 2005)
- 9 keer eindigde hij de reguliere competitie op de 1e plaats (1979, 1983, 1984, 1990, 1991, 1995, 1999, 2000, 2001)
- Met Den Bosch in 1979 finalist Europa Cup 2 (22 maart 1979, Porec: Gabetti Cantu – EBBC Den Bosch 83-73)
- Met Den Bosch en Den Helder in finaleronde Europa Cup 1 (1980, 1990)
- Basketbalcoach van het Jaar 7 keer (1979, 1980, 1983, 1986, 1987, 1993, 2001)
- 9 MVP’s onder Boot (James Lister (1979), Kees Akerboom (1980), Jose Waitman (1987), Jean-Marc Jaumin (1995, 1997), Joe Spinks (2000), Chris McGuthrie (2001), Travis Reed (2004)
- Coachte in Nederland in totaal 1040 wedstrijden
- Won er in Nederland in totaal 727, verloor er in Nederland in totaal 313
- Winstpercentage in Nederland 69,90%
- Coachte in België in totaal 144 duels
- Won er in België 104, verloor er in België 40
- Winstpercentage in België 72,22%
- Coachte in totaal 1184 wedstrijden
- Won er in totaal 831, verloor er in totaal 353
- Winstpercentage totaal 70,19%
- Boot werkte in zijn beginjaren in Den Bosch nog door als gymnastiekleraar en miste daardoor uitwedstrijden
- Ton Boot testte in 1983 de toen 16-jarige Rik Smits af bij Den Bosch
- “Als coach heb ik nooit gelogen of compromissen gesloten. Nooit.”
- Hij had nooit een assistent-trainer
- Als coach jogde hij iedere dag een uur, en praatte dan met zijn alter ego. “Die vertrouwde ik, die liegt niet.”
- Waarom coach? “Dat is heel lastig te zeggen. De bron van een drijfveer zijn behoeften – je eet bijvoorbeeld – en waarden.”
- “Het is echt niet de theorie van Einstein die ik ze voorhoud.”
- “Sociaal zal ik me aanpassen in België, maar niet op die basketbalvloer. Want op de Noordpool, Kaap Hoorn en in Alaska is sport precies hetzelfde.”
- In 2000 door de Volkskrant uitgeroepen tot Coach van de Eeuw
- In 2004 door NOC*NSF uitgeroepen tot coach van het jaar
- Boot werd in 2006 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
- Lid van Verdienste NBB 2019
- Boot over het feit dat hij nooit in de wereldtop van het basketbal actief was: “In de Verenigde Staten zitten ze niet te wachten op een coach uit Nederland. Bovendien zou ik dan moeten netwerken. Dat doe ik dus niet. Maar ik ben wel geschikt voor de top. Ik zie een heleboel andere coaches die er niets van terecht brengen. Als ik coach, zou ik naar Ton Boot gaan kijken. Simpelweg om uit te vinden hoe hij het elke keer weer flikt om kampioen te worden. Maar dat doet dus geen enkele coach. Prima toch? Dan blijf ik toch gewoon kampioen worden.”
- Boot nam 7 keer een sabbatical
- Toon Gerbrands, algemeen directeur van PSV, is een goede vriend. “Ik heb je altijd gezien als het topsportgeweten van Nederland.”
- Was bondscoach in 1981, won 5 interlands en verloor er 5
- Boot was ruim 20 jaar columnist van De Telegraaf
- Er is één documentaire over Boot gemaakt door de NOS.
- Boot kan nog steeds geboekt worden als spreker
- Er is één boek geschreven over Ton Boot, Bezeten van Igor Wijnker uit 2009
- Boot schreef al twee boeken, Alles of niets (2002) en OverWinnen (2007), deze week komt zijn nieuwste boek uit, Voorkom de crisis
- Boot schreef een scriptie over de Fast Break (en hoe moeilijk dat is om goed uit te voeren) inclusief oefeningen
- Ton Boot was nooit een bobo, eerder een provo. Alles haalde hij uit de kast om successen te boeken, om spelers te prikkelen, om tegenstanders te verbluffen, om wedstrijden te beïnvloeden.
- “Ik lieg me suf in de maatschappij, omdat ik me anders niet handhaaf”, aldus Boot
- Heeft nooit jeugdploegen getraind. “Nee, nooit. Omdat ik die top het leukste vond.” Wel gewerkt op jeugdkampen
- Anekdote uit de Den Helder-periode: De 2 meter 11 lange Erwin Hageman, die, met zijn gezicht vooroverliggend in het gat van de massagetafel, door Cees van Rootselaar en Okke te Velde vliegensvlug met een paar rollen tape aan de tafel werd vastgetaped, helemaal rondom zijn lichaam. Waarna coach Boot tijdens de voorbespreking van de training doodleuk zijn paperassen op de rug van Hageman deponeerde, en vroeg: “Heeft iemand Erwin misschien gezien, want we gaan zo trainen.”
Alle informatie had ik (in mijn hoofd) of heb ik gevonden met dank aan het NRC, DBbasketball, Jacob Bergsma, De Telegraaf, Het Brabants Dagblad, de NOS, Trouw, Frank Visschraper, Onmatig, ook buiten het veld, en De Volkskrant.
