Is het een gemiste kans?
Ja, want Oranje had in Istanboel weer van de Turken kunnen winnen. De wedstrijd ontvouwde zich zoals Oranje graag heeft en er waren kansen.
Nee, want de Turken, die linksom of rechtsom zeker weten het EK halen, hadden uiteindelijk in het vierde kwart de touwtjes in handen en dwong Oranje tot achtervolgen.
En als de Turken het niet meer wisten, gaven ze de bal aan de genaturaliseerde Amerikaan Shane Larkin. Hij deed eigenlijk alleen maar goede dingen, getuige zijn 23 punten en 9 assists.
Zo’n go to guy heeft Nederland niet.
Daarbij komt nog dat de helft van de Turkse selectie Euroleague speelt, Nederland heeft geen enkele speler op dat niveau. Verder zijn er nog wat spelers van Euro Cup- en Champions League-teams.
Toch heb ik respect voor de prestatie van Oranje deze window met één noodzakelijke overwinning en één nederlaag.
De Nederlanders vochten tegen Turkije knap terug van een achterstand van 10 punten. Het bracht de Turken aan het twijfelen en het zette ze onder druk.
De verdediging zit goed in elkaar. Zowel tegen de Zweden als tegen de Turken.
De rebound was, op de eerste helft tegen Zweden na, goed verzorgd. Al zag je dat de Turken het transitionspel van Oranje wilden voorkomen door niet eens voor de aanvallende rebound te gaan. Dat is knap afgedwongen.
De scores waren bij Oranje tegen Turkije verdeeld met drie man in de dubbele cijfers; Kloof 17, Franke 14 en Schaftenaar 13. De Turken hadden maar twee man in de dubbele cijfers met Larkin 23 en Sanli 13.
Overigens vond ik het vreemd dat Franke op de bank bleef zitten toen Oranje punten nodig had in de slotfase.
Feit is dat de Oranje lange mannen weinig aanvallende dreiging hebben, Schaftenaar was nu de uitzondering. Jammer trouwens dat hij die ene driepunter niet durfde te schieten en dat die keus ook nog tot balverlies leidde.
Uberhaupt is dat vele balverlies van Oranje erg pijnlijk. Tegen Zweden werd dat in de 2e helft nog gecorrigeerd tot slechts 4 stuks. Maar in de eerste helft van de winstpartij waren het er 11 en nu tegen de Turken in totaal 23.
Heel vaak was het onnodig balverlies door verkeerde keuzes en dat heeft alles te maken met het niveau waarop de meeste spelers acteren.
Spelers met insidedreiging heeft Nederland niet veel, Nicolas de Jong zou het kunnen zijn. Hij scheurde iets meer dan een jaar geleden voor de tweede keer zijn kruisband. Of hij in februari een optie kan zijn, is maar de vraag.
Echte schutters heeft Nederland ook niet, maar dat was bekend.
Evenwel de zaken die gemist worden, worden gecompenseerd met een portie vechtlust en een zeker gochme.
Uiteindelijk coachte Buscaglia in de slotseconden op een kleine nederlaag waardoor Oranje het onderling resultaat met Turkije na de eerdere overwinning met 7 punten in het voordeel van Oranje is.
Al met al is Oranje een hele taaie tegenstander voor veel landen net onder de top, maar ontbreekt het talent om die landen echt de wil op te leggen. Maar met de underdogrol is niets mis.
Eind februari is het slotstuk voor Nederland met uitwedstrijden in Kroatië en in Zweden, als ze er één winnen is het ticket binnen.
Nou zullen de Kroaten geen cadeautjes uitdelen, maar na de winst op Zweden zijn zij al geplaatst, en hun scherpte zal vast (hopelijk) anders zijn.
Dan is de laatste wedstrijd van Oranje in Zweden. De Zweden moeten eerst nog naar Turkije. Die hun laatste wedstrijd spelen tegen Kroatië.
Nog veel mogelijkheden, maar de kans is aanwezig dat Turkije, Zweden en Nederland alle drie op twee overwinningen gaan eindigen. Dan wordt het rekenen, zoals bij de plaatsing voor het vorige EK.
Ik zal die wedstrijd in Leiden tegen Montenegro nooit vergeten. Zo’n mooi moment lonkt weer, al is het nog niet zover. Wel mag Oranje met één overwinning en één nederlaag dit window tevreden terugkijken.
