Na het voorgerecht van 11 speelronden is de DBL begonnen aan het hoofdgerecht van het seizoen ofwel: Elite A en B. Inzet is de beste uitgangspositie voor het toetje, de play-offs. Dit viel mij deze week het meest op in en rond de DBL.
5. Eyecons
Landstede stopte met Eyecons en de Zwolse club gaf min of meer toe dat er bijna niemand naar de stream keek. Voortschrijdend inzicht of beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, zoiets dus. Ik noem dat verstandig.
Deze week probeerde ik twee keer om een wedstrijd te kijken, hoewel ik blijf vinden dat 7,50 veel te veel geld is voor een DBL-wedstrijd. Zoals ik zei: probeerde. In beide gevallen kon ik niet betalen. En ja ik heb een account. Het systeem sloeg na het aanklikken van de rode betaalbutton ‘gewoon’ het betalen over en daardoor kon ik niks. En nee ik ben niet opgehouden na één keer. En een helpdesk bestaat ook niet.
4. BAL
De winst bij Feyenoord was heel knap. De Rotterdammers waren toch de ploeg in vorm, maar zoals gedacht is het lastig spelen met verwachtingen. BAL kwam net tekort voor een plek in de Elite A, maar kan een taaie tegenstander in de kwartfinale van de play-offs worden, zeker als er sprake gaat zijn van onderschatting. Topscorer tegen Feyenoord was Quatarrius Wilson met 28p, ruim boven zijn gemiddelde van 13.3p
3. Coachwissel Almere Sailors
Het persbericht viel woensdag in mijn mailbox: Almere Sailors stopt samenwerking met Eric Kropf, na Apollo de tweede coachwissel van dit seizoen in de DBL.
Intrigerend was de volgende zin uit het persbericht: In de afgelopen weken kwam meer en meer aan het licht dat de semiprofessionele omstandigheden zoals deze spelen bij Almere Sailors en de inzichten hierop vanuit de hoofdcoach botsten met de inzichten en handelswijzen van de rest van het team.
Dan denk ik toch echt dit had je kunnen voorzien. Ik snap dat het afgelopen zomer een haastklus was om Almere in de DBL te krijgen. Dan kies je een coach die al binnen organisatie rondloopt bij het promotiedivisieteam. Je weet dus wat je hebt en dat blijkt dan na 10 duels en een voorbereiding sinds oktober niet te matchen. Wijze les zullen we maar zeggen.
Succes gewenst Gregory Tjin-A-Koeng, de assistent die werd gepromoveerd, Almere sneller moet laten spelen en ook volgend seizoen een kans verdiend met spelers van zijn keus.
2. 0-21
Wat een enorme run! Dan te bedenken dat een goed spelend Heroes geen problemen had met Donar tot 54-38 na bijna vier minuten in het derde kwart. Ik kan me zo’n run niet heugen. Over speltechnische zaken hoef ik hier niet te hebben, het mentale gedeelte is wel een dingetje en tekenend voor Heroes en Donar (voor nu in ieder geval).
Overigens keek Heroes-coach Jaumin de 0-21-run 4 minuten en 38 seconden aan voordat hij een time-out nam bij 54-59. Was het de bedoeling om zijn ploeg een leermoment te geven? Was wel een dure les voor dit moment, maar beter nu dan in de play-offs.
1. Jarred Ogungbemi-Jackson
31 punten, 5 rebounds en 4 assists. Hij startte niet en dat was voor mij een verrassing. Maar zeker in de voornoemde run was hij totaal ongrijpbaar voor elke Bossche speler; zo scoorde hij 10 punten waarvan heel tekenend 8 uit vrije worpen. In aanvallende zin bracht hij de ommekeer.
Nou kreeg hij in deze fase veel steun van Leon Williams en Willem Brandwijk die beide een enorme portie energie op het parket legden. Williams had een +/- van plus 14, Brandwijk plus 18 en voor de volledigheid Ogungbemi-Jackson plus 21. Ofwel met dit drietal op het veld werd het grote verschil gemaakt, ruim meer ook dan door de andere Groningers.
De eretitel haai van de week gaat naar Jarred Ogungbemi-Jackson. De kwikzilvere Canadees deed me een beetje denken aan Travis Young.
De 29-jarige guard speelde vorig seizoen op het hoogste niveau in Finland. Daarvoor in de Franse en Spaanse 2e divisie. Hij begon zijn Europese carrière in Portugal.
Thuis is voor hem Winnipeg in Canada waar hij opgroeide als jongste van drie kinderen. Zijn ouders zijn afkomstig uit Jamaica en Nigeria. Op de parkeerplaats voor zijn huis begon hij op 5-jarige leeftijd met basketballen, net als zijn oudere broer die ook voetbalde wat Jarred ook ging doen.
Later is Jarred ook nog gaan tennissen en aan gymnastiek gaan doen. Op de middelbare school rond zijn 15e was hij naar eigen zeggen evengoed in voetbal als in basketbal. Toen zag hij ook dat leeftijdsgenoten beter konden voetballen en ontdekte hij zijn liefde voor basketbal. Daarna werd alles serieuzer zei Ogungbemi-Jackson in een interview:
“I remember in the wintertime, I’d start going to the gym at 6 a.m., catching the bus at 5:30 a.m. just to get in the gym before class and shoot and work out and work towards this day.”
“You have to be willing to sacrifice a lot, which means sacrificing sometimes going out with your friends or staying late at a party. It’s just about how much you love the game and how much you’re willing to sacrifice to be great.”
Opmerkelijk is dat hij zijn high school ook naar een titel leidde op het voetbalveld (soccer). Naast Engels spreekt hij ook Frans en Spaans. Om iets terug te doen voor zijn omgeving organiseert hij zomers basketbalkampen.
Na zijn studie communicatie aan de Universiteit van Calgary (waar hij in het seizoen 2009-2010 samenspeelde met Ross Bekkering, ex-Leiden en Donar, en met Robbie Sihota, ex-Matrixx en Rotterdam) heeft Ogungbemi-Jackson naast het basketbal een nieuwe passie ontwikkeld, namelijk het geven van motiverende toespraken.
