Wow! Wat een emotie in Graz bij de Oranje 3×3-mannen. Heerlijk. Het is bijzonder mooi en knap dat de Nederlandse 3×3-mannen zich hebben gekwalificeerd voor de Olympische Spelen. Hopelijk volgende week de vrouwen in de rebound ook nog.
Ik schreef ooit eerder al dat 3×3 niet vergeleken mag worden met 5×5. Het is verleidelijk om dat wel te doen en ook niet onlogisch, maar het is een andere tak van sport die wel onder dezelfde bond valt.
De NBB heeft de afgelopen jaren flink geïnvesteerd in deze sport, het bereiken van de Spelen door Dimeo van der Horst, Julian Jaring, Jessey Voorn en Arvin Slagter is een bekroning en een opluchting ook voor deze en gene.
Nu is basketbal in Nederland helaas een kleine sport en succes van de een lijkt snel ten koste te gaan van de ander. Ik ken de pappenheimers, maar dit succes kan ook deuren openen voor de gehele basketbalsport.
De aandacht voor het sportieve succes zou in klinkende munt omgezet moeten worden. En misschien klink ik nu als een zeurpiet, maar daar komen bij mij de twijfels. Want wie gaat dit doen? Het moet gebeuren want het geld is simpelweg nodig om te kunnen blijven bouwen aan verbetering van het hele basketbal in Nederland.
Nederland haalde in 2015 het Europees Kampioenschap (5×5) en dat heeft eigenlijk niets opgeleverd. Nederland doet ook volgend jaar mee aan het EK, maar afgelopen kwalificatie was er geen geld om Nicolas de Jong te verzekeren en beter nieuws heb ik nog niet vernomen, eerder andersom.
Nu zijn er deze zomer vanwege corona geen FIBA-jeugdtoernooien, dat scheelt weer wat euro’s, maar dat zou het argument niet moeten zijn. Ik merk simpelweg niet dat er commercieel/financieel veel gebeurt rond Oranjeteams. Zo ongelofelijk zonde.
Het 3×3-Oranjeteam dat tussen 24 en 28 juli in actie komt in Tokio is gelijk ook medaillekandidaat. Dat is afgelopen weekend wel gebleken. Door de kwalificatie voor Spelen, door de winst op Frankrijk en daarvoor de winst op wereldkampioen Amerika (wat zal de uitschakeling daar pijn doen).
De vergelijking met 5×5 is ook snel gemaakt omdat de kern lang Eredivisie heeft gespeeld. Dimeo van der Horst was belangrijk voor Apollo, dat geldt ook voor Jessey Voorn (met zijn typerende driepunter op één been) en Arvin Slagter bij Donar, Leiden en Den Bosch.
Arvin Slagter is helemaal een bijzonder verhaal. Als verlengstuk van Toon van Helfteren stond hij mede aan de basis van de wederopstanding van het 5×5-basketbal met het EK van 2015 als bekroning (ook toen heel veel emotie). Slagter werd kampioen met Leiden na een jarenlange droogte. Bij Donar werd hij kampioen en bereikte daar Europees succes als nooit tevoren.
Nu bouwt hij mee aan het succes van 3×3. Nadat Donar niet langer een beroep wilde doen op Slagter (ik denk dat er iemand nog wel eens met een nachtmerrie wakker wordt ’s nachts) koos hij voor 3×3.
Door corona lag alles eigenlijk een jaar stil en ik geef het je te doen om een jaar lang zo goed als alleen maar te trainen. De aanhouder wint en Arvin Slagter gaat naar de Olympische Spelen, wow. Op het kwalificatietoernooi schoot hij belangrijke ballen raak. Zijn winnende karakter zag ik ook terug bij de andere drie, na de twee nederlagen en helemaal tegen Frankrijk stegen zij (mentaal) boven zichzelf uit.
Waarom zou dat niet gebeuren op de Spelen? Ik zie geen reden van niet, al moet er wel ‘gewoon’ gespeeld gaan worden natuurlijk.
Mocht het in Tokio lukken, en wie weet commercieel wat losmaken, dan verdient iedereen in dit team een standbeeld, maar die van Arvin Slagter moet echt wat groter zijn. Als er tenminste geld voor is.
