Het afscheid in Groningen van Erik Braal was netjes, de ceremonie voor Jason Dourisseau mooi. Mijn vijf opvallende zaken van deze speelweek.
5. Coen Stolk
Feyenoord had het niet makkelijk op bezoek in Den Haag (78-88), zoals de ploeg het überhaupt moeilijk heeft dit seizoen. Goed om te zien dat Coen Stolk zich enigszins aan de problemen kon onttrekken en topscorer werd met 21p (7/11) met nog 5 rebounds.
4. Apollo
Ineens lees ik op Facebook dat er nieuwe speler van Schiphol wordt opgepikt, Roger Moute a Bidias uit Kameroen. Hmmm dacht ik, eentje erbij toe maar. Totdat ik het verslag zie van de winst op BAL en lees dat Trevian Bell vervangen wordt. Ok zo dus.
Enfin Apollo won haar derde wedstrijd op rij tegen BAL (73-68). Dat lukte vorig jaar door in één week te winnen van Den Haag, Aris en nog een keer Den Haag. Benieuwd of de streak van de Amsterdammers, die een serieuze kandidaat aan het worden zijn voor plek 5, op bezoek bij ZZ Leiden naar 4 kan worden verlengd.
Justin Mitchell had tegen BAL 26p (11/23), 8r, 4a. Voor de Limburgers had Chris Hudson 28p (10/12), 5r.
3. Ryan Logan
Pas na verlenging won Aris van Suns (86-78). Ryan Logan flirtte met een triple-double: 11p, 12r, 7a.
2. Gamewinner
Een mooie gamewinner (net geen buzzerbeater met 0.1 resterend) van Duane Wilson voor Yoast United, Feyenoord was het slachtoffer (86-84).
1. Heroes
Het duel tussen Donar en Heroes was spannend, maar niet best (62-68). Eigenlijk schrok ik van het niveau. De intensiteit zal best goed zijn geweest, maar de keuzes die spelers van beide teams op het veld maakten….pfoeh.
Dan kijk ik niet naar gemiste schoten, of gemiste rebounds, nee het gaat mij om de tactische keuzes van de spelers op het veld, zeker in de aanval. Ik heb mezelf tientallen keren afgevraagd: waarom? Waarom doe je dit?
In Martiniplaza zaten onder andere Jason Dourisseau, Teddy Gipson, Drago Pasalic en Stefen Wessels op de tribune vast net zo verwonderd te kijken. Het zou niet eens gek zijn als ze dachten: hier kan ik nog een verschil maken.
De aanwezigheid van zo’n ervaren slimme speler bij één van beide teams had er vast voor gezorgd dat die ploeg makkelijk had gewonnen.
Maar goed, die slimheid was er zaterdag niet in een wedstrijd die spannend bleef.
De cruciale score in het vreemde vierde kwart (6-12) kwam op naam van Clay Mounce. Op 2.11 voor het einde schoot de Amerikaan een driepunter binnen (60-66) die in feite de deur op slot deed en ervoor zorgde dat Heroes dit seizoen nog ongeslagen is (15x inclusief voorbereiding en Europa).
De Amerikaanse rookie is een opvallende verschijning op het veld, door de combinatie van zijn lengte en zijn atletische lichaam (waarom wordt zo iemand niet met een Nederlands paspoort geboren of beter misschien opgeleid).
Mounce is waarschijnlijk niet de meest getalenteerde, niet de snelste en zeker is hij niet de grootste. Wel is hij door zijn tomeloze energie overal, zeker ook verdedigend, kan hij driepunters schieten en vrij hoog springen voor blocks, dunks en rebounds.
Tegen Donar was hij topscorer aan Bossche zijde met 15p (6/8), dat ondanks de reeks overwinningen erg wisselvallig is, maar wel als team opereert. Midweeks tegen Opava was Mounce uitblinker (18p,7r), Na die wedstrijd sprak ik hem voor het eerst. Mounce bleek een vrolijke, realistische Amerikaan. ‘Mr do it all’, zo typeerde hij zichzelf. Zijn spel doet me een beetje denken aan Mario Bennes.
Mounce, geboren in Elkin North Carolina, heeft het sportbloed niet van vreemden. Zijn ouders Neil en Angie zijn beide voormalige universiteitsatleten.
Neil speelde honkbal op Montreat-Anderson College, terwijl Angie volleybal speelde bij Appalachian State University.
Bij hun drie zonen draait alles om basketbal. Chase is de oudste, Carson de middelste en Clay is de jongste.
Chase verdiende een beurs aan Tusculum University en reisde later naar Peru om als prof te spelen voor Osos De La Salle in Arequipa en nog even in Dublin. Carson speelde college voor UNC-Pembroke. Clay speelde de afgelopen vier jaar op Furman University.
De eerste weken in Nederland verlopen voor Clay steeds beter en hij kan een onverwachte bonus (kracht) zijn voor Heroes in de play-offs. Maar een ‘lang’ eerste profseizoen zal hij gaan voelen, zoals velen voor hem. De vraag is vooral hoe hij straks met mindere periodes omgaat?
Mijn indruk is dat de 23-jarige forward slim genoeg is om daarmee om te gaan. Hij zal ook weten dat zijn driepuntsschot stabieler moet worden en dat hij meer lichaamspower nodig heeft in Europa. Lukt dat dan heeft hij een mooie toekomst voor de boeg, maar Parijs is nog ver en dat geldt ook voor de ongeslagen koploper Heroes (dat al op bezoek is geweest bij Donar en Landstede, en Leiden heeft ontvangen).
Deze week is Clay Mounce mijn haai van de week.
