Nederland krijgt vanavond in Milaan (20.30u) de kans om zich tegen Italië te revancheren voor de thuisnederlaag tegen IJsland.
Zoals vooraf al gezegd mocht IJsland niet onderschat worden en is Italië favoriet, maar hun type spel ligt Nederland beter.
Nou verwacht ik niet dat Oranje ‘zomaar even’ wint in Italië, verre van, maar een close game met winstkansen is een reëel scenario. Mits Oranje controle houdt, goed verdedigt en de score laag houdt (rond de 70), zichzelf niet voorbijloopt en voldoende rebounds pakt.
Natuurlijk hebben de Italianen spelers in huis die op een hoger niveau acteren dan de Nederlanders. Gechargeerd is het Eurocup tegen Europe Cup. Maar de Italianen kregen in Rusland na rust een pak slaag. In de Italiaanse media las ik dat het voor voor hen een ‘must-win’-wedstrijd is en dus zal de druk er maandagavond aardig op staan in Milaan. Het feit dat het een redelijk jonge selectie is, maakt het voor het thuisland niet makkelijker.
In februari 2018 speelde Oranje ook in Italië, dat werd toen 80-62. Vooral omdat Nederland slecht begon aan het duel (26-13). Laat dat de les zijn voor vandaag. Overigens zijn van die selectie nog zeven spelers over:
- Franke
- Williams
- De Jong
- Kloof
- Hammink
- Kok
- Schaftenaar (Roeland)
Maar goed, na de wederopstanding van Oranje is 2013 zijn de resultaten eigenlijk een beetje vreemd. In zoverre dat Oranje in uitwedstrijden beter presteert dan in thuiswedstrijden.
Sinds 2013 speelde Nederland:
- 20x thuis
- 40,0% winst
- 60,0% verlies
- 19x uit
- 47,4% winst
- 52,5% verlies
De Volkskrant greep het duel met IJsland aan om Keye van der Vuurst-De Vries te spreken.
Het wonderkind van het Nederlandse basketbal denkt in de eerste plaats aan anderen.
‘Soms krijg ik wel eens het verwijt dat ik te weinig voor mijn eigen kansen ga op het veld, dat ik te weinig schiet’, geeft Van der Vuurst toe. ‘Maar ik vind dat je die kansen zelf moet afdwingen. Wanneer ik, zoals vandaag, mijn schoten simpelweg niet raak, mag ik niet klagen dat ik te weinig pogingen heb gehad.’
