Het is niet dat ik van mijn stoel viel, maar de winst van ZZ Leiden in Oostende is wel een heel bijzondere (78-88). De Belgisch kampioen was niet alleen de gedoodverfde favoriet, maar had het hele seizoen thuis nog niet verloren van een Belgische of Nederlandse ploeg.
Om het in perspectief te zetten (ik laat de drievoudige begroting even links liggen) de Supercup in september tussen Oostende en ZZ Leiden eindigde in 90-68 voor de Belgen. Leiden was volkomen kansloos. Dit kalenderjaar won Leiden twee keer in de Vijf Meihal, een keer in de crossborderfase (87-69) en zondag in de play-offs (84-82).
Zondag redde Keye van der Vuurst de Vries Oostende nog en dan is de algemene verwachting dat de favoriet thuis orde op zaken stelt. Na een hele sterke start van Leiden (10-20) leek Oostende direct na de pauze de verhoudingen te herstellen (61-48). Maar er was even niet op de veerkracht van Leiden en Worthy de Jong gerekend. Dat terwijl de uitgetreden kampioen van Nederland zo’n bijzonder seizoen heeft gehad, zeker ook in Europa. Een gewaarschuwd mens…
Worthy de Jong was ouderwets ongrijpbaar en goed voor 31 punten (9/15), 4r, 4a en plus/minus van +14 (game high) en op hem werden ook nog eens 10 persoonlijke fouten gemaakt. By the way: moet je nu echt stoppen met 5×5?
Keye van der Vuurst de Vries was iets minder prominent aanwezig met 16p, 3r, 4a.
Tegen Ziggo gaf Oostende coach Dario Gjergja aan dat het motiveren van zijn spelers niet makkelijk was. “Het is niet simpel om je spelers weer warm te maken, nadat ze al de Belgische titel hadden gewonnen. Uiteindelijk komt het er gewoon op neer dat onze defensieve prestaties in dit tweeluik tegen Leiden zeer slecht waren.”
Min of meer hetzelfde zei Erik Braal de coach van Heroes na het verlies tegen Donar (100-101). Na de uitschakeling door Donar had Braal vrede met de situatie. “We zijn kampioen geworden en nu is het op.”
De wedstrijd in Den Bosch kende amper defense en geen controle. Hierin gedijde Donar en vooral Austin Luke uitstekend met 31p (11/17), 9a. Samen met Addison 25p, nam het duo meer dan de helft van alle Groningse scores voor hun rekening.
Ik snap dat de spanningsboog bij Oostende en Heroes is geknapt of dat alle lucht uit de ballon is gelopen na het behaalde landskampioenschap, kies maar een metafoor. Die titel is voor iedereen het echte doel geweest. De BNXT-titel is bijvangst.
Dat maakt het des te knapper dat Donar, na verloren halve finale tegen Heroes, en ZZ Leiden na verloren finale tegen Heroes, zich zo herpakt hebben.
Voor de finale is ZZ Leiden de favoriet. De ploeg heeft gewoon veel meer structuur dan Donar en is verdedigend een stuk verder. Bovendien lijkt Leiden op een missie om het uitstekende seizoen, na het mislopen van de titel in de vijfde finalewedstrijd, af te sluiten met een prijs. Zeker Worthy de Jong is de laatste wedstrijden ouderwets op dreef.
Donar drijft op opportunisme. Krijgt de ploeg de kans om zo te spelen van Leiden, zoals in Den Bosch, dan zijn de Groningers zeker in staat om Leiden te verslaan. De aanvallende power is er zeker. De verdedigende discipline is op z’n minst een groot vraagteken.
Zo krijgt Donar in acht BNXT-play-offwedstrijden gemiddeld 83 punten tegen. Leiden gemiddeld 75. En wedstrijden met een hoog tempo, wat Donar wil, liggen Leiden goed in tegenstelling tot het lage tempo dat Heroes in de onderlinge serie om het kampioenschap hanteerde.
Overigens vind ik het tempo waarin de wedstrijden elkaar opvolgen bijna onmenselijk. Elke 48 uur een wedstrijd en dat weken achter elkaar is voor niemand goed. In algemene zin vind ik de BNXT-league een zeer positieve ontwikkeling. Maar naar het play-offformat moet eens goed gekeken worden.
Ik ben wel benieuwd hoe die gesprekken straks aan de BNXT-tafel gaan. Waar de Belgen het een jaar geleden voor het vertellen hadden, zullen de verhouding met de Nederlandse prestaties in het achterhoofd toch wat veranderd zijn.
