Het was een mooie week voor het Nederlandse basketbal. Hieronder de top 5 van dingen die mij echt opvielen.
5. Spelersvakbond
Zondag viel ineens het persbericht in mijn mailbox: er is een Nederlandse spelersvakbond opgericht de Dutch Basketball Players Association
Hun drie speerpunten:
- Samenwerking zoeken met clubs om arbeidsvoorwaarden te verbeteren
- Spelers helpen zich te ontwikkelen op en buiten het veld
- De transitie naar een maatschappelijke carrière ondersteunen
Positief, denk ik. Tegelijk ben ik benieuwd naar hun rol. Of ze bijvoorbeeld mee mogen praten over het speelschema, in de play-offs, of na een coronaperiode. Achter de schermen is het vast nuttig.
De enige keer die ik me kan herinneren dat er gezamenlijk actie was vanuit het spelersfront was in 2012 toen de NBB besloot te stoppen met het Nederlands mannenteam.
Al werd er op het hoogtepunt van de coronaperiode ook door spelers met elkaar gesproken om samen op te trekken. Bij mijn weten in dat nooit concreet geworden.
4. Schotklok
Het was weer eens zover: een schotklok die niet werkte. Nu bij Apollo waardoor ZZ Leiden vooralsnog de papieren overwinning kreeg.
Vooralsnog zeg ik. Want in januari van dit jaar deed de schotklok het ook niet bij The Hague Royals tegen Landstede. Dat werd ook een 0-20. Later bepaalde de leiding van de BNXT-league dat het duel alsnog gespeeld moest worden.
Ik begreep dat de schuld van het kapotte apparaat in Amsterdam niet bij Apollo zou liggen, maar bij de gemeente. Tsja, dat is profbasketbal in Nederland.
3. Aris
De overtuigende winst op Landstede (79-69) bevestigt de status van Aris dit seizoen. Een serieuze subtopper en terechte nummer drie van Nederland. Geen nummer twee want begin november won ZZ Leiden makkelijk van de Friezen (87-70).
De wedstrijd tegen Landstede was een goede graadmeter voor de ambities. De teamchemistry oogt goed in Friesland en dat scheelt veel. De ploeg had maar 8 keer balverlies (versus 13). De bank van Aris zorgde tegen Zwolle voor 35 punten (tegenover 18) wat duidt op diepte. Verdedigend was het ook in orde want Zwolle werd ruim onder hun gemiddelde van 81,7 punten gehouden. Kortom Aris stevent af op een plek in Gold League.
2. Triple double
In elke andere week was Sam van Oostrum mijn haai van de week geweest. Zijn triple-double in de stuntwinst van Den Helder Suns bij Feyenoord (52-66) is namelijk zeldzaam op de Nederlandse velden. In 37 minuten had de 23-jarige guard: 15 punten, 10 rebounds en 11 assists.
De vorige triple double in Nederland is van maar liefst vijf jaar geleden (Jacob Bergsma zocht dit voor mij 2 jaar geleden al op). Op 7 oktober 2017 had Carrington Love voor ZZ Leiden: 15 punten, 10 rebounds en 12 assists.
Overigens schoot Feyenoord 6 driepunters raak op 40 pogingen en zeker in de laatste minuten van de wedstrijd toen de marge nog niet groot was, waren de keuzes om driepunters te schieten niet alleen verkeerd, maar het waren ook pijnlijke missers.
Sam van Oostrum kan volgens mij nog kiezen tussen de nationale teams van Groot Brittannië en Nederland. Dus ik weet wel wat er in februari moet gebeuren als Oranje nog speelt tegen Georgië en Oekraïne.
Van Oostrum gaat dit seizoen in ieder geval niet de beker winnen, want Suns trekt zich door de vele blessuregevallen terug. Opmerkelijk en uniek voor een Eredivisieclub, al zou Den Helder die beker toch nooit winnen dit seizoen.
1. Game Changers
Het is een eenvoudige keus deze week: Jacob Bergsma is mijn haai van de week.
Uitleg is eigenlijk niet nodig. Het boek Game Changers is zijn kindje. Gekscherend werd zaterdag gezegd dat Bergsma twee en een half jaar opgesloten heeft gezeten in zijn kelder om dit fantastische boek te maken en zijn gezin al die tijd niet heeft gezien. Zeker weten dat er een kern van waarheid in zit.
Natuurlijk zijn Mart Smeets, Frits van Rijn, Bob van Oosterhout en uitgever Michel van Troost van uitgever Arko Sport Media ook belangrijk geweest, maar zonder Jacob was het boek er nooit gekomen.
Uitgelezen heb ik het boek nog lang niet, maar het 544-pagina’s tellende boek van ruim 3,5 kilo is een must voor elke basketballiefhebber.
Tegelijk levert het boek mij één grote vraag op, namelijk wat gaat de toekomst brengen voor het Nederlandse basketbal.
Mart Smeets zei het zaterdag hardop: NBB doe er wat aan.
Ik vind al jaren en nog steeds dat het breder aangepakt moet worden met ook duidelijke prioriteiten. Het gekke is dat wie ik ook spreek iedereen beaamt het. Op het veld en ernaast is het de afgelopen 10 jaar beter geworden, maar het maximale is echt heel ver weg.
Game Changers is wel maximaal. Het fundament van dit boek is gelegd in het toch wel verre verleden van het Nederlandse basketbal. Wat dat betreft kon dit boek en de middag waarop het gepresenteerd werd niet snel genoeg komen zodat de meeste helden er nog bij konden zijn.
Ik werd met de realiteit geconfronteerd toen Ton Boot na de festiviteiten onwel werd waar ik bij stond. Gelukkig werd hij snel geholpen door aantal van zijn oud-pupillen en Robert Verboon (top) en daarna naar het ziekenhuis gebracht. De hartritmestoornissen hebben Boot gelukkig niet geveld.
Maar ik denk dat Ton Boot, Jacob Bergsma en veel anderen nieuwsgierig zijn naar de verhalen en helden van het Nederlandse basketbal die over 25 jaar of later aan dit boek worden toegevoegd.
De hele presentatie van Game Changers is hier terug te zien, met aan het einde de top 75:
