Mijn vijf meest opvallende zaken van de afgelopen basketbalweek:
5. Hoezo geen competitiewedstrijden?
Leuk die beker, maar half december een heel weekend zonder competitie is nogal overdreven. Even los van het feit dat ik geen fan ben van het bekertoernooi in deze vorm vraag ik me af waarom er in de kwartfinale überhaupt returns nodig zijn?
4. Hoe dan?
Ahum. Een promotieploeg die het een uitdager voor het kampioenschap heel moeilijk maakt. Een ploeg die 2x per week traint tegen een ploeg die 2x per dag traint. De uitslag van Lokomotief tegen Landstede was zeer opmerkelijk, 75-84. Het was notabene gelijk met nog vijf minuten te spelen, 68-68.
Onderschatting van Zwolle en vrijuit spelen van de ploeg uit Rijswijk, dat zal allemaal wel. Een incident, misschien. Al zou dit Lokomotief mits full-time beschikbaar helemaal geen gek figuur slaan in de BNXT-league.
3. Verschillen
Op papier leek de eerste kwartfinale tussen Aris en ZZ Leiden interessant. Evenwel kwam Aris simpelweg tekort in het eerste deel van het tweeluik tegen Leiden, 74-83.
Maarten Bouwknecht had 23p, 4a.
2. Hoger niveau
Heroes had moeten winnen in Duitsland tegen Crailsheim in het eerste groepsduel van de tweede ronde, 89-84.
Zoals zo vaak op een hoger niveau dan in Nederland worden gelijkopgaande duels beslist in de slotfase. Een kleine voorsprong is dan, in tegenstelling tot vrijwel altijd in Nederland, geen garantie op succes. Dit keer was het oud-Heroesspeler Maxhuni die zijn voormalige werkgever de das om deed door ‘ineens’ iets extra’s te brengen.
Maxhuni had langer kunnen blijven in Den Bosch, maar koos, niet onlogisch, voor de Bundesliga. Om beter te worden zijn betere tegenstanders nodig. Dat is nou eenmaal het lot van Nederlandse clubs of er zou een enorme berg met geld tegenover moeten staan, maar daar is geen sprake van.
Overigens gaat die vlieger van het beter worden ook op voor Heroes. Door het spelen van dit soort duels zal de ploeg ook leren en zeker ook de buitenlandse guards. Al is het jammer dat Boy van Vliet niet op het parket stond toen Maxhuni ‘hot’ werd.
1. Zonder verleden geen heden
Een paar dagen geleden ontving ik het basketbal jaarboek. Klinkt bijna als vanzelfsprekend, maar dat is het niet.
Het jaarboek was er van 1974 tot en met 1991. Daarna niet meer tot nu. Terwijl het de historie van het Nederlandse basketbal vastlegt. Dat is o zo belangrijk.
Want zonder verleden geen heden.
Het is makkelijk om je schouders op te halen en te stellen: nou en, ik lees het wel op internet. Dat is alleen het heden. Ga maar eens gestructureerd iets terugzoeken anders dan sec uitslagen en dan nog succes. Bovendien bevat het jaarboek interessante weetjes die nog niet bekend waren, bijvoorbeeld over het kampioensjaar van Heroes.
De makers van het jaarboek begonnen eerder dit jaar weer met het online basketbalmagazine Rebound. In feite uit liefde voor de sport. Geld verdienen is geen issue.
Natuurlijk is niet alles goed en tot op zeker hoogte is kritiek terecht, maar iedereen, en helaas in deze tijd zijn dat niet zo heel veel mensen, doet zijn of haar best.
De clubs hebben met de BNXT-league en überhaupt de afgelopen jaren stappen gezet in de professionalisering. Toch is er nog een lange weg te gaan om de sport echt groot te maken in Nederland. Een professionele mediatak zou daar bij helpen.
Tot het zover is, als het al ooit zover komt, roep ik alle vrijwilligers, schrijvers, fotografen, tipgevers en alle anderen die helpen bij het maken van het verhaal van het basketbal hierbij uit tot haai van de week.
