Na de strijd om het landskampioenschap heeft het seizoen nog een vervolg met de strijd om de BNXT-titel.
Titelverdediger is Zorg en Zekerheid Leiden. In de finale, die gaat om een best-of-three en vrijdagavond begint in Oostende, is Belgisch kampioen Oostende de tegenstander van de kersverse Nederlandse kampioen.
Vijf weetjes over deze finale.
1. Oostende kan niet winnen in Vijf Meihal
Na twee jaar gezamenlijk competitie met Belgen en Nederlanders is één ding duidelijk: Oostende kan niet winnen in Leiden (goden verzoeken, ik weet het):
18 maart 2023: 80-75
5 juni 2022: 84-82
16 april 2022: 87-69
En, niet onbelangrijk voor deze serie, Leiden won vorig seizoen al wel in Oostende in de halve finale van de play-offs om BNXT-titel.
7 juni 2022 : 78-88 (in Oostende)
2. Vergelijkbare prijzen
Zowel Leiden als Oostende pakten dit seizoen al een beker en de landstitel. Oostende won eind september de BNXT-supercup tussen de twee landskampioenen van vorig seizoen. Dat ging ten koste van Heroes Den Bosch. Leiden won de beker in Nederland.
3. Verhoudingen
Vorig seizoen wonnen de Nederlanders 1 op de 4 duels van de Belgen. Dit seizoen is de tussenstand 34-86 ofwel met 28% winst voor Nederlandse teams nagenoeg hetzelfde als vorig seizoen.
4. Stats
Eerst een blik op de efficiencycijfers (per 100x balbezit) over het gehele seizoen:
Aanv.Eff.
Verd.Eff.
ZZ Leiden
109.2
98.2
Oostende
117.7
100.0
Wat mij betreft beaamt dit de favorietenrol voor Oostende. Maar goed, een jaar geleden had ook niemand gedacht dat Leiden de BNXT-titel zou winnen.
Wat individuele cijfers:
Deion Hammond is topscorer bij ZZ Leiden met 14,7 punten gemiddeld.
Center Thomas Rutherford heeft bij Leiden de beste efficiency van 19,9.
Bij Oostende is Breein Tyree topscorer met 15,7 punten gemiddeld.
Aan Belgische zijde heeft Jovanovic de beste efficiency met 26,6. Hij is de back-up van startende center Bratanovic die op één na beste efficiency heeft met 21,6.
5. Afscheid
Het kan zondag in Leiden de laatste wedstrijd van Dusan Djordevic zijn. Het 40-jarige icoon van Oostende haalde in 11 jaar 19 prijzen.
Zondagmiddag is het de laatste keer dat er wordt gespeeld in de Vijf Meihal uit 1968. De nieuwe hal (achter of voor de Vijf Meihal afhankelijk hoe je het wil zien) wordt bij de start van het nieuwe seizoen in gebruik genomen.
Ik verslikte me wel even net bij het avondeten toen ik mail kreeg van Donar. In niet mis te verstane woorden blijkt dat de club in grote financiële problemen zit. Dit werd gemeld:
Langs deze weg brengen we u op de hoogte van de laatste ontwikkelingen want Donar verkeert in financieel zwaar weer.
De slechte start van de competitie, de naweeën van de corona periode en de effecten van de inflatie, hebben eraan bijgedragen dat er een flink gat geslagen is in de begroting.
Hierdoor zijn we in een situatie terecht gekomen waarin we de tering naar de nering moeten zetten om de continuïteit van de club te waarborgen. De afgelopen periode zijn we met een groot aantal crediteuren in gesprek gegaan om afspraken te maken over achterstallige betalingen. Samen met de Raad van Toezicht buigen we ons over de financiële huishouding en nemen we daarover besluiten. Ook brengen we momenteel in kaart welke keuzes we als bestuur moeten maken om de komende jaren basketbal op het hoogste niveau in Groningen te behouden.
De basketbalclub met de grootste fanschare van Nederland heeft dus meer geld uitgegeven dan er binnen is gekomen. Simpel. Naar verluidt gaat het om 125.000 euro acuut en een paar ton groter in totaal.
Wat ik gelijk dacht is: hebben we zo’n schitterende finaleserie gehad om het landskampioenschap tussen ZZ Leiden en Donar en dan dit. Het ietwat opgepoetste imago van het Nederlandse basketbal heeft er -weer- een kras bij.
En wat als Donar wel kampioen was geworden, het scheelde tenslotte maar 160 seconden? Had dan de gok om meer geld uit te geven dan op de rekening stond wel goed uitgepakt?
Daarna kwam bij me op dat er best wat clubs zullen zijn die zich bekocht voelen. Feyenoord bijvoorbeeld dat aan het eind van de reguliere competitie verloor in Groningen. Daardoor ging Donar naar de Elite Gold en de Rotterdammers naar het niemandsland met ook nog een ontslag van Toon van Helfteren.
Of Mechelen. Dat in de Elite Gold onderuit ging in Groningen en daardoor de koppositie in de Elite Gold kwijtraakte.
Of Heroes dat in de halve finale van de play-offs om het landskampioenschap verloor van Donar, maar het seizoen eindigde met dezelfde 12-koppige selectie als waar het mee begon.
Dat was bij Donar niet het geval. Coach Matthew Otten werd al snel vervangen. Net als 4 spelers:
Butjankovs
Callison
Kacinas
Zakis
Uiteindelijk werd op de valreep Steph Branch nog extra toegevoegd. Hij was goed en belangrijk, maar met de mededeling van vandaag in het achterhoofd riekt het naar competitievervalsing.
Het nieuws is vers dus zullen reacties vanzelf wel komen. De vraag is natuurlijk ook of de leiding van de BNXT-league, die ook verrast werd, hier scherper op had moeten zitten. Al maak ik me geen illusies.
Wat zouden de 1300 seizoenkaarthouders die er al zijn voor volgend seizoen trouwens denken over wat er met hun geld gebeurt?
De penningsmeester van Donar heeft zijn taak neergelegd, naar ik begrijp en geloof echt vanwege privéomstandigheden (waar ik verder niets over bekend maak). Maar het hele bestuur was er dit seizoen bij, lijkt me, toen al die mutaties en uitgaven zijn goedgekeurd.
Nu zit Donar in slecht weer, maar ik ben totaal niet bang dat de club gaat verdwijnen. 125.000 euro tekort, mede nog als uitvloeisel van de coronajaren, is veel geld, begrijp me niet verkeerd, maar ook niet onoverkomelijk. Bruto 2 Amerikanen, simpel gesteld. En andere oplossingen, zoals het opdoeken van stichtingen, zijn in het verleden van het Nederlandse basketbal talrijk geweest (van Den Bosch tot Amsterdam en van Weert tot Groningen en alles wat er tussen ligt zo ongeveer). Maar goed dat soort dingen vallen meestal niet zo goed bij geldeisers, die je toch tegen blijft komen.
Misschien even pas op de plaats maken in Groningen en een tijdje met het schaamrood op de kaken rondlopen. Ze zijn niet de eerste en zeker ook niet de laatste. En het basketbal in Nederland overleeft deze zoveelste kras ook wel, maar fraai is anders.
Abusievelijk schreef ik eerder dat Aris in de halve finale verloor van Donar, dat moest Yoast zijn.
Nadat de kruitdampen uit de Vijf Meihal zijn opgetrokken kwamen drie gedachten bij mij op na die krankzinnige finale.
Die Doug Spradley toch
Stel dit was gespeeld in een arena met 10,000 fans
Wat gebeurde er nou eigenlijk die laatste dikke tweeëneenhalve minuut?
DOUG SPRADLEY
Eigenlijk is de eerste de meest relevante omdat we nu eenmaal in Nederland spelen en de wedstrijd voltooid verleden tijd is. Potjandorie Spradley speelde de cruciale fase met vier Nederlanders op veld! De Amerikaanse coach had kunnen kiezen voor twee Amerikanen, zeker weten dat heel veel coaches dit zouden hebben gedaan. Hij had ook nog de voorkeur kunnen geven aan een Litouwer.
Dat Ververs en Van Bree speelden is logisch, maar DE wedstrijd van het jaar afmaken met Stan van den Elzen en Lucas Kruithof (die in crunch time scoorde en twee uiterst belangrijke steals had) en dus met vier Nederlanders op het veld en dan nog winnen ook!
Van den Elzen is net 23 en Kruithof nog 22 en zij hebben, net als Ververs (ook pas 24, maar al slim kijk verderop maar eens naar de allerlaatste play van de wedstrijd), op relatief jonge leeftijd iets ervaren dat ze nooit meer kwijtraken; het gevoel en de ervaring om een kampioenschap te winnen.
ARENA
Niets ten nadele van de Vijf Meihal en zo’n ontknoping als zondag kan waarschijnlijk ook alleen maar daar, maar toch kon ik gedachte niet van me afzetten wat er zou zijn gebeurd als dit duel in een moderne hal was gespeeld met plek voor pak ‘m beet 10.000 toeschouwers? Zo’n arena waarin EK-duels worden gespeeld, beetje NBA-achtig.
Die hebben we in Nederland niet echt (alhoewel Ziggo-dome) en dus is het een beetje fantaseren. Nu kijken veel niet-basketballiefhebbers toch een beetje meewarig naar de omstandigheden in de Vijf Meihal. Beetje Luton Town in het Engelse voetbal. Ik denk dat het aanzien van het Nederlandse basketbal een boost heeft gehad zondag, maar in ideale omstandigheden was het nog mooier geweest. Beelden de wereld over.
Al viel me wel op dat voor het eerst in jaren vele landelijke media iets hebben bericht over de finale. Zo zag ik dat de NOS uitpakte ook online, maar ook NU.nl. Studio Sport had ook redelijk wat kijkers op deze mooie 2e Pinksterdag. 115.000 gemiddeld met een piek van 387.000. Minder dan wedstrijd 1, dat wel.
ONGELOFELIJK
Nog steeds kan ik niet begrijpen dat het resultaat is geworden zoals het is geworden. De collega’s bij RTV Noord haalden wat meningen waar geen speld tussen te krijgen is. Tikkie overdreven vind ik reactie van Donar-speler Taylor na afloop: “Iedereen weet dat wij daar hadden moeten staan met die beker.”
Maar toch, als je gewoon de feiten op een rij ziet blijft het bizar. Zeker ook omdat de run niet echt feilloos werd ingezet door Leiden. Maar op een gegeven moment vielen de dominosteentjes nog maar één kant op en was er geen houden meer aan.
Bizar, zeker als je dan turft wat Donar laat liggen.
Hieronder de play by play met aantekeningen van wat Leiden en Donar laten liggen beschreven in ‘MIN’, al moest Leiden wel wat fouten maken om de klok stil te zetten.
2.41 to go: 61-77
LEIDEN: Airbal Bouwknecht MIN LEIDEN
LEIDEN: Aanvallende rebound Hammond MIN DONAR
2.18: 63-77
LEIDEN: Fout Hammond MIN LEIDEN
DONAR: Twee gemiste vrije worpen Olisemka MIN MIN DONAR
Dan tel ik 12 minnetjes voor Donar. 12 mogelijkheden tot balbezit of scores. Bij Leiden tel ik er ook nog 7, met dus wat ‘noodfouten’.
Nou is basketbal geen wiskunde en Leiden speelde ongelofelijk in die slotfase, maar ik durf de stelling wel aan dat Donar het heeft weggeven.
FOUT ?
Gezien deze reeks van dominostenen die Donar verkeerd laat vallen gaat het mij ook veel te ver om te stellen dat de titel aan Donar is ontglipt door een scheidsrechter. Nou heb ik ook vraagtekens bij die call op Mounce. Van mij had hij niet gefloten hoeven worden, want als je deze lijn doortrekt bij aanvallende rebounds na vrije worpen dan staan we komend seizoen heel veel vrije worpen te nemen.
De Amerikaan zit zichtbaar met zijn handen aan Van Bree en aan zijn shirt. Met een voorsprong op het scorebord moet Mounce, zich niet in zo’n situatie zetten. Hij zou beter moeten weten. Dat Van Bree daar wat theater speelt is duidelijk. Hij zoekt de grens op.
Ik sprak ook nog een oud-topscheidsrechter over deze call. “Kijk naar de feiten dan is er contact. Is er dan sprake van een fout? En is die in lijn met het fluiten in de vijfde wedstrijd? Van Bree flopt ook wel. Er zijn 100 voors en tegens te noemen. Maar was de call andersom geweest, was het voor de andere partij ook niet goed geweest.”
VERBAZINGWEKKEND
Wat mij uiteindelijk het meest verbaasde zijn niet de gemiste vrije worpen, dat gebeurt op alle niveaus dus ook in Nederland zijn basketballers mensen. Nee, die out-of-bounds-play’s die tot direct balverlies leiden vind ik vreemd. Dat is trainbaar en heeft te maken met afspraken. Het overkwam Donar ook al in wedstrijd 1 en nu dus weer met pijnlijke gevolgen.
Zoals dit balverlies op 49.6 seconden voor het eind. Deze resulteerde uiteindelijk in een driepunter van Van Bree. In slow motion zie je goed wat er allemaal gebeurde of beter wat er niet gebeurde.
Zeker de laatste balinname op 3 seconden van het einde is vreemd. Ook hier is in slow motion is goed zichtbaar wat er allemaal gebeurde.
Want na de tweede en rake vrije worp pakt Gaddefors de bal op. Dat had hij beter niet kunnen doen. Gaat de Zweed op z’n gemak op de achterlijn staan en wacht hij op de bal, die de scheidsrechter hem dan geeft, heeft hij, en met hem zijn teamgenoten, seconden meer de tijd om goed te gaan staan. Nu wordt het chaos. Taylor en zeker Williams (in de handen van Ververs) lopen zich bijna letterlijk vast, Mounce is uit beeld, komt wel ter hulp, maar te laat. Een pijnlijk en tegelijk exemplarisch voorbeeld wat mij betreft.
Mijn conclusie is dat het op leiderschap neerkomt. Die miste ik op en naast het veld bij Donar. Leiden had die wel. Spradley toonde leiderschap door een keuze te maken en daar aan vast te houden. De uitkomst van een heel seizoen werken met dezelfde groep en die groep dus kennen. Het levert de coach van het jaar een landskampioenschap op en een contractverlenging. Knap gedaan.
Legendarisch was de wedstrijd tussen ZZ Leiden en Donar gister, 82-81. In de laatste 161 seconden maakte Leiden een achterstand goed van 16 punten. Thomas Rutherford gooide de winnende vrije worpen binnen. Maar een absolute hoofdrol was er voor Luuk van Bree. Van Bree stond na drie kwarten op nul punten, hij eindigde op 17 punten met 4/6 driepunters.
In die mega-inhaalrece scoorde hij in de slotfase in 17 seconden speeltijd drie driepunters raak (eentje met bord). Ongekend.
Zoals gezegd ongekend, of misschien….
Mijn terugblik op de finale volgt nog, dat is afhankelijk van tijd.
De finaleserie tussen ZZ Leiden en Donar is onvoorspelbaarder dan ooit. Maar beslissende laatste wedstrijden in een serie zijn vaker gespeeld. Dit zijn de feiten over winst en verlies uit het verleden (zonder garantie voor de toekomst).
Alle play-offduels samen sinds 1978 leveren op:
Thuiswinst: 64,8%
Uitwinst: 35,2%
In 220 finalewedstrijden liggen de verhoudingen:
Thuiswinst: 65,0%
Uitwinst: 35,0%
In beslissende laatste duels in een serie (3e van 3, 5e van 5, 7e van 7):
Thuiswinst: 78,6%
Uitwinst: 21,4%
De uitspelende ploegen die zo’n beslissende wedstrijd wonnen zijn:
Den Helder in 1991 in Den Bosch, 75-85
Amsterdam in 2002 in Nijmegen, 71-80
Den Bosch vorig jaar in Leiden, 74-81
Leiden speelde drie van zulke duels en won er twee:
In 1978 tegen Delft, 118-98
In 2011 tegen Donar, 96-95
In 2022 tegen Den Bosch, 75-85
Donar speelde drie keer een uitwedstrijd in zo’n situatie en won nog nooit:
In 1998 in Den Helder, 91-77
In 2006 in Den Bosch, 78-70
In 2011 in Leiden, 96-95
De legendarische wedstrijd met drie verlengingen in 2011 staat velen nog goed bij, ik blikte er al op terug in mijn preview op deze serie. Of het vandaag weer zoiets wordt gaan we zien.
Het was een duidelijke zeer overtuigende overwinning van ZZ Leiden in Martiniplaza. Iedereen leek daar al in een feeststemming, maar de gasten en hun fans dachten daar heel anders over. En dus is daar het bizarre feit dat in deze serie telkens de uitspelende ploeg heeft gewonnen.
Serie tussen @ZZLEIDENBASKETB en @Donar_Official is volkomen uniek in historie Nederlandse play-offfinales. Nog nooit won in een finale 4x uitspelende ploeg. 1 serie komt in de buurt. In seizoen 1981/1982 Den Bosch – Donar: 1: 88-90 2: 91-92 3: 83-85 Maar dan 4: 79-78 Maandag?
Ik kan voor het vierde duel naar de feiten kijken, en dat doe ik ook (kort), maar dit duel had alles te maken met de instelling van de Groningse spelers en zeker ook met de mentale kracht van de Leidse spelers die de nederlaag in wedstrijd 3 goed hadden verwerkt.
@ZZLEIDENBASKETB maakt in Martiniplaza gehakt van @Donar_Official, 45-68. Maandag beslissende 5e wedstrijd in Leiden. Vanaf start (1e kwart 8-23) speelde Leiden om te winnen. Donar dacht te zullen winnen. Groningers stonden het veld als stel ouwe wijven, Leiden heer en meester.
0. Rake driepunters van Donar op 14 pogingen, Leiden 7/20
1. Rake fieldgoal van Donar in het 1e kwart
2. Puntjes weer maar voor Collins voor derde keer op rij, in duel 1 had hij er 20
15. Punten van Luuk van Bree (6/7), weer een andere topscorer voor Leiden
16. Steals voor ZZ Leiden, Donar 8
22. Keer balverlies van Donar, 10 keer in 1e kwart
27. Punten voor Leidse bank, andersom 14
33. Punten voor Leiden uit Donar balverlies, andersom 12 uit 16
Conclusie:
Wat is nou thuisvoordeel vraag ik me af? Het hele seizoen wordt ervoor gespeeld, maar de waarde ervan blijkt in deze serie vooralsnog nul.
Helder is dat Leiden mentaal heel sterk is. Twee keer werd er na een nederlaag gewonnen en vanaf de allereerste seconde stond er zaterdag een vechtmachine. Duidelijk naar Groningen gekomen om te winnen en een team dat zich niet liet imponeren door de omstandigheden.
Nou wil ik best geloven dat de omstandigheden de spelers van Donar een beetje zenuwachtig maakten, maar dat duurt dan normaal gesproken een paar minuten. Iedereen speelde onder de maat. Vanaf de eerste seconde werden verkeerde beslissingen genomen en Donar leek uit elkaar te vallen.
Maar goed, wat rest is één alles-of-niets-wedstrijd. Je kunt stellen dat Leiden zo’n tik heeft uitgedeeld dat Donar groggy is. Misschien is dat ook wel zo, maar deze serie is zo vreemd dat voorspellen lastig is.
Donar heeft tenslotte niet voor niets al twee keer gewonnen in de Vijf Meihal.
Het kan spannend worden maandag in een knotsgekke uitverkochte hal. Mooi om te zien wordt het zeker niet met de vijfde wedstrijd in negen dagen, maar een landskampioen komt er zeker. En nogmaals de winst wordt inside gehaald en niet met schoten van buiten.
Het lijkt erop dat de winst van Donar in wedstrijd drie van de serie tegen ZZ Leiden een ‘vorentscheidung’ is. Maar in deze best-of-fiveserie is vooralsnog niets wat het lijkt. Tenslotte won de uitspelende ploeg al drie keer.
En hoewel de marge na 40 minuten ruim was, was het zeker een spannende wedstrijd.
@Donar_Official pakt winst bij @ZZLEIDENBASKETB 55-64. Kan zaterdag in eigen huis kampioen worden. Donar verdediging domineerde Leiden. Ploeg bleef cool toen Leiden van 45-55 terugkwam tot 51-55. Cruciale 3punter van Branch in slotfase. Branch en Mounce 16p
2. Punten maar voor David Collins, net zo (bizar) weinig als in wedstrijd 2
5. Punten scoorde Leiden maar uit 17 keer balverlies van Donar, andersom 13 uit 13
16. Punten voor topscorer Clay Mounce (6/8) met 6 rebounds in 25 minuten (door foutenlast)
20. Rake field goals van Leiden (op 57 pogingen = 35%), Donar 26 (tegen 48%)
22. Driepuntspogingen van Leiden tegen 22% (5 raak), 14 poging tegen 28% voor Donar (5 raak)
36. Points in the paint voor Donar, ZZ Leiden 22
41. Seconden voor het eind besliste Stephaun Branch de wedstrijd en misschien wel de serie met een driepunter uit de hoek bij de stand van 55-57
100. Procent vrije worpen Donar (8/8), Leiden kreeg er flink veel meer 10/18 en miste er veel (55%)
1968. Opening Vijf Meihal waar misschien voor het laatst is gespeeld omdat ZZ Leiden over twee maanden verhuisd naar de ‘overkant’
Conclusie: De slimste ploeg heeft gewonnen. Stimac had zijn huiswerk goed gedaan. Simpelweg timmerde hij de verdediging dicht (a la Boot die in de zaal was). Nou deed Leiden dat ook en zeker niet slecht, maar de Leidse aanval bleek te voorspelbaar.
Het kwam kort door de bocht neer op Rutherford zoeken en anders schieten. Leiden liet zich zo te makkelijk verleiden of (kies maar) werd gedwongen tot schoten van buiten.
Vermoeidheid en ervaring spelen hierbij een rol. Op je klompen kon je aanvoelen dat dit een ‘lelijke’ wedstrijd zou worden, de derde in vijf dagen.
Dan moet je niet kiezen voor het open schot relatief snel in de klok, dan moet je de ring aanvallen. Dat leidt tot hoog percentage schoten en anders wel tot vrije worpen.
Donar, dat inside meer kracht heeft, deed dat beter, ook met guards en Mounce die de ring aanvallen. Getuige het verschil van punten in de paint en naar het aantal -gemiste- driepunters.
Bovendien waren de Groningers heel scherp op balverlies van Leiden en dat zorgde in het tweede kwart voor een flink gat.
Omdat Leiden ook goed verdedigde kwam het na rust knap terug in de wedstrijd en maakte zelfs een gat van 12 punten goed. Maar op het cruciale moment aan het eind van de run kon Leiden aanvallend niet doordrukken.
Omdat Donar de verdediging echt goed op orde had en omdat Leiden geen oplossingen kon vinden en eigenlijk zonder de belangrijke Collins speelde, die veel verkeerd deed.
Net als in wedstrijd 1 was het de ‘pas’ (half maart) aangetrokken Branch die het duel besliste, nu met een driepunter uit de hoek. Al was de hoofdrol voor het derde duel op rij voor Clay Mounce, die serieus aanspraak maakt op de titel MVP van de finale.
Al met al lijkt Donar stoïcijns op weg naar de titel. Ogenschijnlijk met vertrouwen, een stevige verdediging en, niet onbelangrijk, met een thuiswedstrijd in een stijf uitverkocht Martiniplaza op het programma.
Nou is niets onmogelijk en alle drie de wedstrijden zijn gewonnen door de uitspelende ploeg, maar Leiden moet wel uit een ander (inside) vaatje gaan tappen om maandag nog een laatste keer aan de bak te kunnen in de Vijf Meihal.
Bijzonder knappe prestatie van @ZZLEIDENBASKETB door 2e duel in finaleserie bij @Donar_Official te winnen, 65-68 Donar kwam nog met 13-3 voor. Daarna schakelde Leiden en vooral hun bank bij. Rutherford 24p, 12r (was onzichtbaar in game 1) Stan vd Elzen 12p en plus/minus +4
10. Punten scoorde ZZ Leiden meer uit balverlies van Donar dan andersom (21p Leiden, 11 Donar)
12. Punten voor Stan van den Elzen (hieronder het gesprek dat ik voor NOS Langs de Lijn net voor 22u met hem had)
20. Punten Clay Mounce met 10 rebounds
21. Bankpunten voor ZZ Leiden (gelijk aan game 1), Donar 9 (39 in game 1)
24. Punten voor Thomas Rutherford (9/12) met 12 rebounds, 4 geblokte schoten en efficiency van maar liefst 36
38. Procent fieldgoals Donar (50% game 1), 40% ZZ Leiden (47% game 1)
Conclusie: Donar heeft zich de kaas van het brood laten eten omdat ze deze wedstrijd te vrijblijvend of lichtzinnig oppakten. Hoewel de Groningers goed begonnen in wedstrijd 2 (13-3) had ik sterk de indruk dat Leiden beter geprepareerd was. Zo speelde de ploeg vanaf de start veel intenser dan in wedstrijd 1 en dat was goed merkbaar in hun verdediging. Daardoor bepaalde Leiden wat er gebeurde in Martiniplaza.
Hoewel het verschil klein was en bleef deze wedstrijd viel alles op een gegeven moment de kant van Leiden op. Dat dwing je min of meer af in zulke wedstrijden.
Opvallend was dat van alle uitblinkers van wedstrijd 1 alleen Mounce weer goed speelde, tot het vierde kwart dan. Thomas Rutherford trok de kar en Stan van de Elzen was een exemplarisch voorbeeld van de Leidse bank die zich flink revancheerde, met ook een serieuze rol voor Lucas Kruithof als verdediger van Mounce.
De bank van Donar stelde dit keer ronduit teleur, net als de beide Amerikaanse guards van Leiden. Misschien was het de vermoeidheid en geldt dat (niet onverwacht) ook voor de gekelderde schotpercentages.
Het verschil was klein en als Donar wat meer vrije worpen raak had geschoten…maar goed dat is waarschijnlijk typerend voor de manier waarop die ploeg op het veld stond.
Donderdag om 20.30u is in de Vijf Meihal de derde wedstrijd in deze best-of-fiveserie en komt er iemand op matchpoint. Iedereen weet nu wat er moet gebeuren en wat niet. Dat betekent dat het een mentaal spel wordt.
Wie gaat het best om met de vermoeidheid van de derde wedstrijd in vijf dagen en wie gaat het best om met tegenslagen (van de schoten die niet meer vallen)?
De komende jaren staat het Nederlands mannenteam onder leiding van Arik Shivek. Hij is de feitelijke opvolger van de weggestuurde Italiaan Maurizio Buscaglia. De laatste vier WK-kwalificatieduels leidde interim-coach Radenko Varagic Oranje.
De bond sprak ook serieus met Erik Braal en Geert Hammink over deze functie net als met Varagic. Hammink had drie gesprekken en wilde een full-time commitment, maar zover kwam het niet. Varagic bedankte uiteindelijk zelf al in april nadat hij na een evaluatiegesprek niets meer had gehoord over zijn toekomst bij Oranje.
Shivek was tot voor kort de coach van opleidingsteam OLA. De 66-jarige Shivek werd in Nederland twee keer kampioen met Amsterdam. In 2003 was hij een jaar bondscoach van Israël. In 2019 was hij als coach van het Israëlische Bnei Herzlya voor het laatst actief op het hoogste niveau.
Shivek was ook één van de twee auteurs van het masterplan voor de toekomst van het Nederlandse basketbal.
Shivek moet Oranje naar het EK van 2025 leiden. De laatste jaren presteert Oranje ronduit slecht.
De lopende reeks nederlagen staat op 23. De laatste overwinning dateert van 29 november 2020 toen Nederland van Kroatië won (65-57). Onder Buscaglia won Oranje, bij het begin van zijn aanstelling, 3 duels, waardoor kwalificatie voor het vorige EK werd afgedwongen.
De eerste klus voor Shivek wordt het pré-Olympisch kwalificatietoernooi, waar uiteindelijk één ticket te verdienen is voor het laatste kwalificatietoernooi. Oranje begint in Istanbul in groep D. Voor Oranje zal het meer een trainingsstage zijn richting van de start van de belangrijke EK-kwalificatiewedstrijden later in het seizoen.
